Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ - ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ + ΒΙΝΤΕΟ


ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ & ΧΟΡΩΔΙΑ


 


Κι εἶπα:
Τὸ ξέρω, ναὶ ποὺ κι οἱ Θεοί Σου, 
οἱ Ὀλύμπιοι χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο, 
γιατὶ τοὺς θάψαμε βαθειὰ βαθειά, νὰ μὴν τοὺς βροῦν οἱ ξένοι.
Καὶ τὸ θεμέλιο διπλὸ στέριωσε κι᾿ ἐτριπλοστεριωσε 
ὅλο μ᾿ ὅσα οἱ ὀχτροί μας κόκαλα σωριάσανε ἀποπάνω... 
κι᾿ ἀκόμα ξέρω πὼς γιὰ τὶς σπονδὲς καὶ τὸ τάμα 
τοῦ νέου Ναοῦ π᾿ ὀνειρευτήκαμε γιὰ Σένα, Ἑλλάδα, 
μέρες καὶ νύχτες τόσα ἀδέλφια σφάχτηκαν ἀνάμεσά τους, 
ὅσα δὲ σφάχτηκαν ἀρνιὰ ποτὲ γιὰ Πάσχα...




ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ - ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ ΣΟΥ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ & ΧΟΡΩΔΙΑ

Σὰν ἔριξα καὶ τὸ στερνὸ δαυλὶ στὸ φωτογώνι,
(δαυλὶ τῆς ζωῆς μου τῆς κλεισμένης μέσ᾿ τὸ χρόνο)
στὸ φωτογώνι τῆς καινούργιας λευτεριᾶς σου, Ἑλλάδα,
μοῦ ἀναλαμπάδιασε ἄξαφνα ἡ ψυχὴ σὰν νἆταν
ὅλο χαλκὸς τὸ διάστημα, ἢ ὡς νἆχα, τ᾿ ἅγιο κελὶ
Τοῦ Ἡράκλειτου τριγύρα μου, ὅπου, χρόνια, 
γιὰ τὴν Αἰωνιότη ἔχαλκευσε τοὺς λογισμούς του 
καὶ τοὺς κρεμνοῦσε ὡς ἄρματα στῆς Ἔφεσος τὸ Ναό...

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

AΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ: ΒΙΒΛΙΑ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ

Όταν η Γνώση Καταδιώκεται από τον Σκοταδισμό…

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΖΕΝΙΘ

Του Νίκου Κανακάρη

Η γνώση είναι δύναμη. 

Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος έκανε από πολύ νωρίς τους κάθε είδους εξουσιαστές να κατανοήσουν πως η διατήρηση των προνομίων τους δεν θα μπορούσε παρά να είναι συνυφασμένη με τον έλεγχο της γνώσης. Γι’ αυτό το λόγο τα βιβλία αποτελούσαν πάντοτε το μεγαλύτερο βάσανο των απανταχού δικτατόρων.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Ο ΔΙΑΣ Ο ΒΑΡΙΟΒΡΟΝΤΗΣ ΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ

ΣΗΜΩΝΙΔΗΣ Ο ΑΜΟΡΓΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΑΜΒΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Ο ΔΙΑΣ Ο ΒΑΡΙΟΒΡΟΝΤΗΣ ΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ..

ο Δίας ο βαριοβρόντης το κρατάει και το ρυθμίζει καταπώς το θέλει κι είναι κρυφή η βουλή του απ᾽ τους ανθρώπους μα πάντα εμείς οι πρόσκαιροι, σαν ζώα ζούμε χωρίς να ξέρουμε καθόλου ποιο τέλος στον καθένα ο θεός θα δώσει....


Κι η ελπίδα κι η πεποίθηση όλους θρέφει,τ᾽ αδύνατα σαν ονειρεύουνται· άλλοι νά ᾽ρθουνε τ᾽ απαντέχουν σε μια μέρα κι άλλοι με τα γυρίσματα των χρόνων.

Κι ούτε κανένας άνθρωπος υπάρχει,που δε νομίζει ότι ο καινούριος χρόνος θά ᾽ρθει γεμάτος αγαθά και πλούτη.

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΔΙΟΣ ΑΚΡΑΙΟΥ



Ζήνα θεών τον άριστον  αείσομαι ηδέ μέγιστον, 
ευρύοπα, κρείοντα, τελέσφορον. 
Ιληθ' ευρύοπα Ολύμπιε κύδιστε μέγιστε. 
Ζεύς πρώτος εγένετο. 
Ζεύς ύστατος αρχικέραυνος. 
Ζεύς κεφαλή. 
Ζεύς μέσσα. 
Διός δ'εκ πάντα τέτυκται. 
Ζεύς πυθμήν γαίης τε και ουρανού αστερόεντος. 
Ζεύς πνοιή ανέμων. 
Ζεύς ακαμάτου πυρός ορμή. 
Ζεύς πόντου ρίζα. 
Ζεύς ήλιος ηδέ σελήνη. 
Ζεύς βασιλεύς. 
Ζεύς αυτός απάντων αρχιγένεθλος. 
Εν κράτος, είς δαίμων γένετο, 
μέγας αρχός απάντων.
Εν δε δέμας βασίλειον, εν ώ τάδε πάντα κυκλείται. 

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

ΒΙΒΛΟΣ ΚΑΙ ...ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ


Το χάος που επικρατεί στην Βίβλο το δείχνει το πλήθος των επαναλήψεων: 

ΔΑΒΙΔ Ο...ΜΕΛΩΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝ Ο...ΠΑΝΣΟΦΟΣ


Όμοια όπως στην Πεντάτευχο έχουν τα πράγματα και με τα έργα που η «Αγία Γραφή» αποδίδει πανηγυρικά στο Δαβίδ και τον γιο του, Σολομώντα. Και οι δύο λέγεται ότι έζησαν, κυβέρνησαν και δημιούργησαν γύρω στο 1000 π.Χ., τα δήθεν έργα τους είναι όμως ως επί το πλείστον αιώνες νεότερα. 
Η ιουδαϊκή και η χριστιανική παράδοση της Βίβλου αποδίδουν ολόκληρο το βιβλίο των Ψαλμών, όπως και να το κάνουμε 150 ψαλμοί, στο βασιλιά Δαβίδ. Ωστόσο κατά πάσα πιθανότητα κανένας ψαλμός δεν είναι δικός του. Σύμφωνα με τη Βίβλο όμως τους έχει γράψει όλους ο Δαβίδ. Τώρα υπάρχουν μέθοδοι οι οποίες κάνουν την υπόθεση πιο αληθοφανή. 

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ - Η ΕΥΣΕΒΗΣ ΑΠΑΤΗ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ


Η άποψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ότι το παραμύθι και η αναλήθεια επιτρέπονται στην υπηρεσία της θρησκείας, του ιερότερου όλων, της υπεράσπισης της πίστης, ότι εδώ πρόκειται μάλλον για «κατά συνθήκη ψεύδος» ή, στην περίπτωση της ύπαρξης αντίθετων πλαστογραφιών, για ένα είδος «άμυνας», η θεωρία ότι η μάζα πρέπει να εξαπατηθεί για το καλό της, «όπως τα παιδιά ή οι πτωχοί τω πνεύματι», συνηθιζόταν ήδη την προχριστιανική εποχή, ιδιαίτερα ανάμεσα στους πυθαγόρειους και τους πλατωνικούς.