ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Ο ΔΙΑΣ Ο ΒΑΡΙΟΒΡΟΝΤΗΣ ΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ

ΣΗΜΩΝΙΔΗΣ Ο ΑΜΟΡΓΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΙΑΜΒΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Ο ΔΙΑΣ Ο ΒΑΡΙΟΒΡΟΝΤΗΣ ΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ..

ο Δίας ο βαριοβρόντης το κρατάει και το ρυθμίζει καταπώς το θέλει κι είναι κρυφή η βουλή του απ᾽ τους ανθρώπους μα πάντα εμείς οι πρόσκαιροι, σαν ζώα ζούμε χωρίς να ξέρουμε καθόλου ποιο τέλος στον καθένα ο θεός θα δώσει....

Κι η ελπίδα κι η πεποίθηση όλους θρέφει,τ᾽ αδύνατα σαν ονειρεύουνται· άλλοι νά ᾽ρθουνε τ᾽ απαντέχουν σε μια μέρα κι άλλοι με τα γυρίσματα των χρόνων.

Κι ούτε κανένας άνθρωπος υπάρχει,που δε νομίζει ότι ο καινούριος χρόνος θά ᾽ρθει γεμάτος αγαθά και πλούτη.

ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΔΙΟΣ ΑΚΡΑΙΟΥ

Ζήνα θεών τον άριστον  αείσομαι ηδέ μέγιστον, 

ευρύοπα, κρείοντα, τελέσφορον. 

Ιληθ' ευρύοπα Ολύμπιε κύδιστε μέγιστε. 

Ζεύς πρώτος εγένετο. 

Ζεύς ύστατος αρχικέραυνος. 

Ζεύς κεφαλή. 

Ζεύς μέσσα. 

Διός δ'εκ πάντα τέτυκται. 

Ζεύς πυθμήν γαίης τε και ουρανού αστερόεντος. 

Ζεύς πνοιή ανέμων. 

Ζεύς ακαμάτου πυρός ορμή. 

Ζεύς πόντου ρίζα. 

Ζεύς ήλιος ηδέ σελήνη. 

Ζεύς βασιλεύς. 

Ζεύς αυτός απάντων αρχιγένεθλος. 

Εν κράτος, είς δαίμων γένετο, 

μέγας αρχός απάντων.

Εν δε δέμας βασίλειον, εν ώ τάδε πάντα κυκλείται. 

ΒΙΒΛΟΣ ΚΑΙ ...ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Το χάος που επικρατεί στην Βίβλο το δείχνει το πλήθος των επαναλήψεων: 

ΔΑΒΙΔ Ο...ΜΕΛΩΔΟΣ ΚΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝ Ο...ΠΑΝΣΟΦΟΣ

Όμοια όπως στην Πεντάτευχο έχουν τα πράγματα και με τα έργα που η «Αγία Γραφή» αποδίδει πανηγυρικά στο Δαβίδ και τον γιο του, Σολομώντα. Και οι δύο λέγεται ότι έζησαν, κυβέρνησαν και δημιούργησαν γύρω στο 1000 π.Χ., τα δήθεν έργα τους είναι όμως ως επί το πλείστον αιώνες νεότερα. Η ιουδαϊκή και η χριστιανική παράδοση της Βίβλου αποδίδουν ολόκληρο το βιβλίο των Ψαλμών, όπως και να το κάνουμε 150 ψαλμοί, στο βασιλιά Δαβίδ. Ωστόσο κατά πάσα πιθανότητα κανένας ψαλμός δεν είναι δικός του. Σύμφωνα με τη Βίβλο όμως τους έχει γράψει όλους ο Δαβίδ. Τώρα υπάρχουν μέθοδοι οι οποίες κάνουν την υπόθεση πιο αληθοφανή. 

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ - Η ΕΥΣΕΒΗΣ ΑΠΑΤΗ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Η άποψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ότι το παραμύθι και η αναλήθεια επιτρέπονται στην υπηρεσία της θρησκείας, του ιερότερου όλων, της υπεράσπισης της πίστης, ότι εδώ πρόκειται μάλλον για «κατά συνθήκη ψεύδος» ή, στην περίπτωση της ύπαρξης αντίθετων πλαστογραφιών, για ένα είδος «άμυνας», η θεωρία ότι η μάζα πρέπει να εξαπατηθεί για το καλό της, «όπως τα παιδιά ή οι πτωχοί τω πνεύματι», συνηθιζόταν ήδη την προχριστιανική εποχή, ιδιαίτερα ανάμεσα στους πυθαγόρειους και τους πλατωνικούς.

ΟΛΟΙ ΠΛΑΣΤΟΥΓΡΑΦΟΥΣΑΝ,ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΟΥΣ ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ

Αφού στις αρχές του 5ου αιώνα αναγνωρίστηκε στη Δύση επίσημα το περιεχόμενο της Καινής Διαθήκης, η Εκκλησία διαχώριζε αυστηρά ανάμεσα σε κανονικά και μη κανονικά κείμενα. 

ΚΑΘΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ: ΠΛΑΣΤΕΣ ΑΠ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

Στις καθολικές επιστολές συγκαταλέγονται η Α' και Β' Επιστολή Πέτρου, η Α', Β' και Γ' Επιστολή Ιωάννη, η Επιστολή Ιακώβου και η Επιστολή Ιούδα. 

ΟΙ ΠΛΑΣΤΕΣ «ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ» ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Μια μακρά σειρά σημαντικών κειμένων της Καινής Διαθήκης ισχυρίζεται λίγο ή πολύ ότι γράφτηκε σίγουρα από Αποστόλους. 

ΤΑ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

Λόγω της μεγάλης σημασίας της «αποστολικής παράδοσης» στον αποκαλούμενο χριστιανικό κόσμο της Μεγάλης Εκκλησίας, η καθολική Εκκλησία παρουσίασε όλα τα Ευαγγέλια ως βιβλία των Πρωταποστόλων ή μαθητών των Αποστόλων, πράγμα που θεμελίωσε βασικά το κύρος της. 

ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Οι χριστιανοί του 1ου και κατά πολύ και εκείνοι του επόμενου αιώνα δεν διέθεταν ακόμη Καινή Διαθήκη. Ως κανονικά κείμενα χρησίμευαν οι επιστολές του Παύλου στις αρχές του 2ου αιώνα· αντιθέτως τα Ευαγγέλια αναφέρονταν στη θεία λειτουργία ως «Γραφή» μόλις από τα μέσα αυτού του αιώνα. 

ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Τον πρώτο αιώνα πριν την εμφάνιση του Ιησού, οι Εβραίοι θ' αναπτύξουν αρετές και ικανότητες που η ανθρωπότητα θ' αργήσει πολύ να εκτιμήσει τη σημασία τους. 

«iΙΕΡΕΣ» ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ «ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΕΣ»...]

Εκτός από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης τα οποία κατά λανθασμένο τρόπο αποδόθηκαν στο Μωυσή, το Δαβίδ και το Σολομώντα, και τα άλλα πρώιμα τμήματα της -Κριτές, Βασιλείς, Χρονικά κ.ά.- είναι προϊόντα πολύ μεταγενέστερης εποχής και ανώνυμα, αφού η οριστική σύνθεση τους έγινε πολύ καιρό μετά από τα συμβάντα τα οποία περιγράφουν. 

ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ - ΠΟΥ...ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΜΩΥΣΗΣ

Η Καινή Διαθήκη είναι μια αρκετά τυχαία, πολύ αποσπασματική επιλογή από τα υπολείμματα της παράδοσης. Η ίδια η Βίβλος αναφέρει 19 τίτλους μη σωζόμενων κειμένων, ανάμεσα τους το «Βιβλίο των ηρώων», το «Βιβλίο των πολέμων του Γιαχβέ», το «Βιβλίο του προφήτη Ιδδώ». Αλλά η έρευνα δέχεται ότι υπήρχαν και πολλά άλλα βιβλικά κείμενα, από τα οποία δεν σώζεται ούτε ο τίτλος.

«ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ»: ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ - ΤΗΣ ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ - ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ.

«Οσάκις διαβάζουμε τις άσεμνες εικόνες, τις φιλήδονες ακολασίες, τις σκληρές και αισχρές εκτελέσεις, την αδιάλειπτη μνησικακία και εκδικητικότητα, με τις οποίες είναι γεμάτη η Βίβλος, θα ήταν πιο συνεπές να την ονομάσουμε βιβλίο ενός δαίμονα παρά ενός θεού. 

Η «ΑΓΑΠΗ» ΚΑΙ Η «ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ» ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

«Αγαπάτε αλλήλους»

Αυτές οι δυο λέξεις αποτελούν μια παροιμιώδη χριστιανική φράση την οποία χρησιμοποιούν πολλοί για να μας αποδείξουν ότι το μήνυμα του Χριστιανισμού είναι η αγάπη· ότι η εντολή της αγάπης είναι η υπέρτατη εντολή και ότι ο Χριστιανισμός είναι η κατ’ εξοχήν θρησκεία της αγάπης.

ΣΗΚΩΣΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΠΑΙΡΑΚΙ ΤΙ (ΣΗΜΑΙΝΕΙ)

«Μπαϊράκι» στα τούρκικα σημαίνει «σημαία» (bayrak) και πιο συγκεκριμένα, μικρή σημαία ή λάβαρο. 

Τα μπαϊράκια κατά την περίοδο της Επανάστασης, χρησιμοποιούνταν ως διακριτικά των αντάρτικων ομάδων των Κλεφτών και των Αρματολών. 

Οι περισσότεροι αγωνιστές είχαν δική τους σημαία, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Διάκος κ.ά.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΣΤΗΝ ΠΝΥΚΑ ΤΟ 1838

Σύμφωνα με δημοσίευμα, στις 13 Νοεμβρίου 1838, της εφημερίδας «Αιών»:
«Κατά την 7 Οκτωβρίου ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρωνης.σύμβουλος εν ενεργεία, επισκεφθείς το Ελληνικόν Γυμνάσιον της καθέδρας ηκροάσθη μίαν και ημίσειαν ώραν τον πεπαιδευμένον γυμνασιάρχην κ. Γεννάδιον παραδίδοντα.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ

ΟΘΩΝ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25 Μαρτίου, λαμπρά καθ' εαυτήν εις πάντα Έλληνα διά την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ' αυτήν την ημέραν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Εθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ».

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ . . .

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΠΑΣ. ΕΞΩΛΕΣΤΑΤΟΝ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΕΙ Ο Π.Π. ΓΕΡΜΑΝΟΣ.

O Παπαφλέσσας δεν υπήρξε ποτέ παπάς ή καλόγερος. Απεναντίας μελέτησε τους Έλληνες, γι' αυτό κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τους αφορισμούς του ανθελληνικού παπαδαριού και τα «εξωλέστατος» του πλατσικολόγου Π.Π Γερμανού.

Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΔΙΑΚΟΣ ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΠΑΠΑΣ ΚΙ Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ

«Οι Τούρκοι συνέλαβαν τον πατέρα του Διάκου να εφοδιάζει τους ξεσηκωμένους Κλέφτες με τρόφιμα. Έτσι οδήγησαν τόσο αυτόν όσο κι έναν εκ των αδερφών του Διάκου, τον Απόστολο, στο Παντρατζίκι Φθιώτιδος, την σημερινή Υπάτη, όπου τους κρέμασαν. Κατατρομαγμένη η μάνα του Διάκου, πήγε το 12χρονο παιδί της και το εμπιστεύτηκε στους καλόγερους του μοναστηριού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κοντά στην Αρτοτίνα.

ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ Ε΄

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ

3 «ΓPHΓOPIOΣ

» Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΤΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑ

[Έγγραφο των ηγουμένων των δεκαεννέα υπολοίπων μονών του Αγίου Όρους προς τους μοναχούς της Μονής Εσφιγμένου.]

ΥΒΡΕΙΣ Π.Π ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥ - ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ

3«Όθεν οι μεν Πελοποννήσιοι έμειναν εν αμηχανία περί του πρακτέου, βλέποντες το παράκαιρον και ανέτοιμον· ο δε Δικαίος, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος, περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους, δια να πλουτίση εκ των αρπαγών, τους εβεβαίωνεν, ότι είναι τα πάντα έτοιμα.» (Παλαιών Πατρών Γερμανού, «Απομνημονεύματα», σελ. 21.)

Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

[Πρόκειται για τον αφορισμό της ηρωίδας από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε , που έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1820. 

Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΜΑΡΤΟΛΩΝ ΤΟ 1805

[Το συνοδικό αυτό αφοριστικό του πατριάρχη Καλλινίκου έχει ημερομηνία αωε (1805), Οκτωβρίου κε (25).]

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΚΑΤΑ «ΚΑΚΟΥΡΓΩΝ» ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ

3«Ευγενείς προεστώτες και λοιποί κάτοικοι της Πάργας, σας εύχομαι και σας ευλογώ πατρικώς.

ΟΙ 4 ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΤΩΝ ΤΟ 1770 - 1744

[Τα Ορλωφικά ήταν η σημαντικώτερη προ του 1821 επαναστατική κίνηση των Ελλήνων και κράτησε 4 χρόνια. Παράλληλα με το κίνημα αυτό ο Ρωσικός στόλος είχε κατανικήσει επανειλημμένα μοίρες του σουλτανικού στόλου και κυριαρχήσει στο Αιγαίο με βάση του την Παροικιά της Πάρου. Οι επιστολές που ακολουθούν στάλθηκαν από τους Οικουμενικούς Πατριάρχες Προκόπιο Α τxν Ριζομάντη και Νεόφυτο Ζ πρxς τον «έξαρχον παντός Αιγαίου Πελάγους» μητροπολίτη Παροναξίας Νεόφυτο.]

ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ AΦOPIΣMOI ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ - ΑΡΜΑΤΟΛΩΝ - "ΚΑΚΟΥΡΓΩΝ" ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ κ.λπ. κ.λπ.

Το Πατριαρχείο επικηρύσσει τους Έλληνεςκαι τον εθνικο - απελευθερωτικό μας αγώνα

Πατριάρχης Γεώργιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης, παραμονές της Άλωσης:
«...Τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας (=καταραμένους) τούτους Ελληνιστάς... πυρί και σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε της παρούσης ζωής... Ράβδιζε, είργε(=φυλάκιζε),είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείρα απότεμνε· αν και ούτως μένη κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ.» (Σ. Λάμπρου, «Παλαιολόγεια-Πελοποννησιακά», τ. Β , σ. 247.)