ΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ-ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ..ΕΝΑΣ ΠΑΡΩΝ - ΑΠΩΝ.

Είμαστ' οι άνεργοι και οι άχαροι,και της ζωής είμαστ' εμείς οι καταλαλητάδες,
για να πατάμε και να σβήνουμε είμαστε
τα ωραία και τ' αληθινά, τ' άνθια και τις λαμπάδες.

Τον ήλιο και τα ηλιόχαρα οχτρευόμαστε,και τις αγάπες της καρδιάς και του παιδιού τα γέλια,με νεκροσάβανο σκεπάζουμετο Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά Βαγγέλια.

1) ΑΝΔ.ΚΑΛΒΟΣ (ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗΣ ΜΟΥΣΕΣ)

ΑΝΔ.ΚΑΛΒΟΣ (ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗΣ ΜΟΥΣΕΣ)

Πολυτέκνου Θεάς, ω Μνημοσύνης

θρέμματα πτερωτά, χαραί του ανθρώπου,

και των μακάρων Ολυμπίων αείμνηστα

κ' ευτυχή δώρα· επί τα νώτα ακάμαντα

των ζεφύρων, πετάξατε ταχέως.

Εσάς προσμένει η γη μου· εκεί τα σφάγια,

1) ΚΩΣ.ΚΑΒΑΦΗΣ (ΔΙΑΚΟΠΗ)

ΚΩΣ.ΚΑΒΑΦΗΣ (ΔΙΑΚΟΠΗ)

Το έργον των θεών διακόπτομεν εμείς,

τα βιαστικά κι άπειρα όντα της στιγμής.

Στης Ελευσίνος και στης Φθίας τα παλάτια

2) ΚΩΣ.ΚΑΒΑΦΗΣ (Η ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ)

ΚΩΣ.ΚΑΒΑΦΗΣ (Η ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ)

Ο θεός με θεσπεσία δόξαν εμπρός,

με δύναμι στο βάδισμά του.

Ο Άκρατος πίσω. Στο πλάγι του Aκράτου

η Μέθη χύνει στους Σατύρους το κρασί

από αμφορέα που τον στέφουνε κισσοί.

3) ΚΩΣ.ΚΑΒΑΦΗΣ (ΙΩΝΙΚΟΝ)

ΚΩΣ.ΚΑΒΑΦΗΣ (ΙΩΝΙΚΟΝ)

Γιατί τα σπάσαμε τ' αγάλματά των,

γιατί τους διώξαμε απ' τους ναούς των,

διόλου δεν πέθαναν γι' αυτό οι θεοί.

1) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ) + BINTEO

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ) + BINTEO

Σαν τι τραγουδι να βρεθη που να τεργιαζη εσενα
Σ τ'ολολευκο σου φορεμα που το'χουν υφασμενο
Τα χερια τα σοφωτερα και τα δικα σου χερια
Φαινεται χρυσοκεντηστος ο ουρανος με τ' αστρα
Η διπλαις του ταραζονται 'ς το καθε κινημα σου
Σαν κυματα που τα φιλουν του φεγγαριου η ακτινες
Και τρεμοντας λαμποκοπουν 'ς το καθε φιλημα τους.

2) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΑΘΗΝΑ ΧΡΥΣΟΣΤΕΦΑΝΗ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΗ ΧΩΡΑ)

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΑΘΗΝΑ ΧΡΥΣΟΣΤΕΦΑΝΗ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΗ ΧΩΡΑ)

Αθήνα! Χρυσοστέφανη και τιμημένη χώρα!

Οι μεγαλόχαροι θεοί επάνω σου αγρυπνούνε
Και φεύγουν απ' τον ΄Ολυμπο για να ξεκουραστούνε
στη γη σου τη βραχόσπαρτη...

3) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΝΑΓΛΥΦΟ)

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΝΑΓΛΥΦΟ)

Πως ακούμπησες άπραγα το δόρυ;

Τη φοβερή σου περικεφαλαία

βαριά πως γέρνεις προς το στήθος, Κόρη;

Ποιός πόνος τόσο είναι τρανός, ω Ιδέα,

για να σε φτάση! Οχτροί κεραυνοφόροι

δεν είναι για δικά σου τρόπαια νέα;

4) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ΟΧΙ.Ο ΠΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ)

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ΟΧΙ.Ο ΠΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ)

Η γη μας γη των άφθαρτων

αερικών και ειδώλων,

πασίχαρος και υπέρτατος

θεός μας είναι ο Απόλλων.

Στα εντάφια λευκά σάβανα

γυρτός ο Εσταυρωμένος

είν' ολόμορφος ’δωνις

ροδοπεριχυμένος.

5) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΥΜΝΟΣ)

 ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΥΜΝΟΣ)

Αρχαίο Πνεύμ' αθάνατο, αγνέ πατέρα

του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,

κατέβα, φανερώσου κι άστραψ' εδώ πέρα

στην δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού.

Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,

6) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΤΟ ΗΛΙΟΓΕΝΝΗΤΟ)

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΤΟ ΗΛΙΟΓΕΝΝΗΤΟ)

Η χαρά τρανή στον Ολυμπο!

Οι θεοί μοιράζονται τη γη,

λείπει ο Φωτοδότης, και άκληρος

θα λησμονηθή.

Και ήρθε ο Φωτοδότης κ’ έγνεψε

προς τη θάλασσα, και αυτή

σάλεψε και ράγισε καρπόφορη,

και γεννήθη του Ηλιου το νησί!

7) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΤΟ ΣΑΪΤΕΜΑ)

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΤΟ ΣΑΪΤΕΜΑ)

Και χαμήλωσες, ω Φοίβε, από τα ύψη

των Ολύμπων των αγνών

προς του χαύνου την πατρίδα,

προς τη χώρα των οκνών.

8) ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΟΙ ΘΕΟΙ)

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (ΟΙ ΘΕΟΙ)

Και πρωτοείδε ο πρώτος άνθρωπος

του ήλιου την ανατολή,

και να της γλυκαποκρίνεται

γρίκησε μια μουσική,

χίλια λόγια, χίλια