Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

ΣΗΚΩΣΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΠΑΙΡΑΚΙ ΤΙ (ΣΗΜΑΙΝΕΙ)

«Μπαϊράκι» στα τούρκικα σημαίνει «σημαία» (bayrak) και πιο συγκεκριμένα, μικρή σημαία ή λάβαρο. 

Τα μπαϊράκια κατά την περίοδο της Επανάστασης, χρησιμοποιούνταν ως διακριτικά των αντάρτικων ομάδων των Κλεφτών και των Αρματολών. 

Οι περισσότεροι αγωνιστές είχαν δική τους σημαία, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Διάκος κ.ά.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΑΥΡΑΣ


ΟΘΩΝ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25 Μαρτίου, λαμπρά καθ' εαυτήν εις πάντα Έλληνα διά την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ' αυτήν την ημέραν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Εθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ».

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ . . .

Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΠΑΣ. ΕΞΩΛΕΣΤΑΤΟΝ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΕΙ Ο Π.Π. ΓΕΡΜΑΝΟΣ.


O Παπαφλέσσας δεν υπήρξε ποτέ παπάς ή καλόγερος. Απεναντίας μελέτησε τους Έλληνες, γι' αυτό κι έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια τους αφορισμούς του ανθελληνικού παπαδαριού και τα «εξωλέστατος» του πλατσικολόγου Π.Π Γερμανού.


Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΔΙΑΚΟΣ ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΠΑΠΑΣ ΚΙ Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ


«Οι Τούρκοι συνέλαβαν τον πατέρα του Διάκου να εφοδιάζει τους ξεσηκωμένους Κλέφτες με τρόφιμα. Έτσι οδήγησαν τόσο αυτόν όσο κι έναν εκ των αδερφών του Διάκου, τον Απόστολο, στο Παντρατζίκι Φθιώτιδος, την σημερινή Υπάτη, όπου τους κρέμασαν. Κατατρομαγμένη η μάνα του Διάκου, πήγε το 12χρονο παιδί της και το εμπιστεύτηκε στους καλόγερους του μοναστηριού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κοντά στην Αρτοτίνα.



Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

ΤΑ ΠΛΗΡΗ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟ Ε΄



Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ

3 «ΓPHΓOPIOΣ


» Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης.



ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΤΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑ


[Έγγραφο των ηγουμένων των δεκαεννέα υπολοίπων μονών του Αγίου Όρους προς τους μοναχούς της Μονής Εσφιγμένου.]



ΥΒΡΕΙΣ Π.Π ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥ - ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ


3«Όθεν οι μεν Πελοποννήσιοι έμειναν εν αμηχανία περί του πρακτέου, βλέποντες το παράκαιρον και ανέτοιμον· ο δε Δικαίος, άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος, περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του Έθνους, δια να πλουτίση εκ των αρπαγών, τους εβεβαίωνεν, ότι είναι τα πάντα έτοιμα.» (Παλαιών Πατρών Γερμανού, «Απομνημονεύματα», σελ. 21.)



Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ


[Πρόκειται για τον αφορισμό της ηρωίδας από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε , που έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1820. 

Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΜΑΡΤΟΛΩΝ ΤΟ 1805


[Το συνοδικό αυτό αφοριστικό του πατριάρχη Καλλινίκου έχει ημερομηνία αωε (1805), Οκτωβρίου κε (25).]



ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΚΑΤΑ «ΚΑΚΟΥΡΓΩΝ» ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ



3«Ευγενείς προεστώτες και λοιποί κάτοικοι της Πάργας, σας εύχομαι και σας ευλογώ πατρικώς.



ΟΙ 4 ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΤΩΝ ΤΟ 1770 - 1744


[Τα Ορλωφικά ήταν η σημαντικώτερη προ του 1821 επαναστατική κίνηση των Ελλήνων και κράτησε 4 χρόνια. Παράλληλα με το κίνημα αυτό ο Ρωσικός στόλος είχε κατανικήσει επανειλημμένα μοίρες του σουλτανικού στόλου και κυριαρχήσει στο Αιγαίο με βάση του την Παροικιά της Πάρου. Οι επιστολές που ακολουθούν στάλθηκαν από τους Οικουμενικούς Πατριάρχες Προκόπιο Α τxν Ριζομάντη και Νεόφυτο Ζ πρxς τον «έξαρχον παντός Αιγαίου Πελάγους» μητροπολίτη Παροναξίας Νεόφυτο.]

ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ AΦOPIΣMOI ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ - ΑΡΜΑΤΟΛΩΝ - "ΚΑΚΟΥΡΓΩΝ" ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ κ.λπ. κ.λπ.

Το Πατριαρχείο επικηρύσσει τους Έλληνεςκαι τον εθνικο - απελευθερωτικό μας αγώνα


Πατριάρχης Γεώργιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης, παραμονές της Άλωσης:
«...Τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας (=καταραμένους) τούτους Ελληνιστάς... πυρί και σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε της παρούσης ζωής... Ράβδιζε, είργε(=φυλάκιζε),είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείρα απότεμνε· αν και ούτως μένη κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ.» (Σ. Λάμπρου, «Παλαιολόγεια-Πελοποννησιακά», τ. Β , σ. 247.)

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ (Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)


«Φεγγαράκι μου λαμπρό,φέγγε μου να περπατώ,να πηγαίνω στο σχολειό,να μαθαίνω γράμματα,γράμματα σπουδάματατου Θεού τα πράματα»


Το φαινομενικά αθώο αυτό τραγουδάκι, που μας ξυπνάει μνήμες από την παιδική ηλικία, δεν είναι παρά μια έμμεση μέθοδος διάδοσης του «θρύλου» του κρυφού σχολειού. Ένας θρύλος που, παρά την επανειλημμένη διάψευσή του από έγκριτους ιστορικούς, ακόμα «καλά κρατεί» και θεωρείται από τους περισσότερους Έλληνες ως αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός.

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - Η ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1828 ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.


Ο βασισμένος στην εξουσία, που κληρονόμησε από τον σουλτάνο σαν ανταπόδοση, ρόλος του Πατριαρχείου συνεχίστηκε και μετά την Απελευθέρωση και συνεχίζεται έως και σήμερα. 

Έτσι υπερασπιζόμενο τα κεκτημένα του το Πατριαρχείο, τάχθηκε εναντίον της Επανάστασης του 1821, αφόρισε τους επαναστάτες και συνέχισε να προπαγανδίζει την επαναφορά των Ελλήνων στο σουλτανικό ζυγό ακόμη και μετά την απελευθέρωσή μας και τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους. 

Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Το παρακάτω κατάπτυστο κείμενο συνέταξε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε'. Με το κείμενο αυτό ο Πατριάρχης Γρηγόριος αφορίζει και καταδικάζει την Επανάσταση του 1821.

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο ελληνικό περιοδικό «Λόγιος Ερμής» που τυπώνονταν στην Βιέννη της Αυστρίας.

Το κείμενο αναφέρεται κι αργότερα στο βιβλίο Ιστορίας του Ιωάννη Φιλήμονος, του 1856. 

Φυσικά αυτό το κείμενο δεν διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.

ΟΙ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ


Το 1603 το Πατριαρχείο εγκαθίσταται στην περιοχή της Κων/πολης, που ονομαζόταν Φανάρι. 


Με την βοήθεια των Τούρκων η συνοικία άκμασε δημιουργώντας την πιστή σε αυτούς φαναριώτικη αριστοκρατία.