ΠΡΟΚΛΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΘΕΟΝ

Ω εσύ που βρίσκεται επέκεινα των πάντων. Γιατί πως αλλιώς επιτρέπεται να σε εγκομιάσω ;; Πως εσένα που υπερέχεις από όλα να σε δοξάσω ;; Πως ο λόγος θα σε υμνήσει Γιατί εσύ δεν μπορείς να εκφραστείς από από κανένα λόγο, αφού είσαι μόνο εσύ είσαι άρρητος και έτεκες όσα λέγονται. 

Πως ο νους θα σε αθρήσει [γνωρίσει] ;; Γιατί δεν είσαι αντιληπτός από κανέναν νου, αφου μόνον εσύ είσαι άγνωστος και έτεκες όσα νοούνται. 

Όλα, και όσα μιλούν και όσα δεν μιλούν, εσένα εξυμνούν. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΝ ΠΟΛΥΜΗΤΙΝ

«Εισάκουσε με, τέκνο του ασπιδοφόρου Διός, που ξεπήδησες από την πηγή του γεννήτορα και από την κορυφή της σειράς, αντρόψυχη, ασπιδοφόρα, μεγαλοδύναμη, κόρη του ισχυρού πατέρα, Παλλάδα, Τριτογένεια, χρυσόκρανη εσύ που κραδαίνεις το δόρυ, εισάκουσέ με. 

Δέξου, δέσποινα, τον ύμνο με διάθεση ευμενή και μην αφήσεις ποτέ έτσι τα λόγια μου στο έλεος των ανέμων, εσύ που άνοιξες τις θεοπάτητες πύλες της σοφίας και δάμασες τα φύλλα των χθόνιων Γιγάντων που πολέμησαν τους θεούς. εσύ που αποφεύγοντας τον πόθο του ερωτοχτυπημένου Ηφαίστου διαφύλαξες το αδάμαστο χαλινάρι της παρθενίας σου. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΕΚΑΤΗΣ ΚΑΙ ΙΑΝΟΥ

Χαίρε, πολυώνυμη Μητέρα των θεών, καλλιγένεθλε χαίρε. 

Εκάτη προθύραια, μεγασθενές. 

Χαίρε και εσύ, προπάτορα Ιανέ, άφθαρτε Ζευς. Χαίρε, ύπατε Ζευς.

Κάντε λαμπρή την πορεία της ζωής μου, φορτώστε τη με αγαθά, διώξτε τις κακές αρρώστιες από τα μέλη μου, και στην ψυχή μου, που τριγυρνάει σαν τρελή στην χθόνα, σηκώστε τη μόλις καθαρθεί με τις τελετές που εγείρουν τον νου. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΕΙΣ ΘΕΟΥΣ + ΒΙΝΤΕΟ

Εισακούστε με, θεοί που κρατάτε τα πηδάλια της ιερής σοφίας και, ανάβοντας πυρ στις ψυχές των μερόπων ανθρώπων, τις κάνετε να αφήσουν τη σκοτεινή κρυψώνα και, αφού καθαρθούν μέσω των άρρητων τελετών των ύμνων, τις έλκετε προς τους αθανάτους. 

Εισακούστε με, μεγάλοι σωτήρες, διαλύστε την ομίχλη και χαρίστε μου αγνό φως από τα ιερά βιβλία, προκειμένου να αναγνωρίζω καλά άμβροτο θεό και άνθρωπο. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΕΙΣ ΜΟΥΣΑΣ

«Υμνούμε, υμνούμε το φώς που ανυψώνει τους μέροπες ανθρώπους, τις εννέα λαμπρόφωνες θυγατέρες του μεγάλου Διός, οι οποίες τις ψυχές που περιπλανώνται στα βάθη της ζωής τις απάλλαξαν από τις αφόρητες γηγενείς οδύνες μέσω των άχραντων τελετών οι οποίες παραδίδονται από τα βιβλία που αφυπνίζουν τον νου, και τις δίδαξαν να σπεύδουν να ακολουθήσουν τα ίχνη που οδηγούν πάνω από τα βαθιά χάσματα της λήθης και καθαρές να φτάσουν στο σύννομο άστρο τους, από όπου απομακρύνθηκαν όταν κατέπεσαν στο ακρωτήρι της γένεσης, ξετρελαμένες για τους κλήρους της ύλης.

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΕΙΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Υμνούμε την πολυώνυμη σειρά της Αφρογέννητης και τη μεγάλη βασιλική πηγή από όπου αναβλάστησαν όλοι οι αθάνατοι φτερωτοί Έρωτες, εκ των οποίων[1] άλλοι σημαδεύουν τις ψυχές με νοητικά βέλη, για να λάβουν αυτές τα ανυψωτικά κεντρίσματα των πόθων και αν επιθυμούν να δούνε τις πυροφεγγείς[2] αυλές της μητέρας τους. 

Κι άλλοι, ακολουθώντας τις σωτήριες βουλές και πρόνοιες του πατέρα, προσπαθούν να αυξήσουν με γεννήσεις τον ατελείωτο Κόσμο και εγείρουν στις ψυχές τον πόθο του επιχθόνιου βίου. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΕΙΣ ΗΛΙΟΝ

«Εισάκουσέ με, βασιλέα του νοητικού πυρός, Τιτάνα με τα χρυσά ηνία, εισάκουσέ με, χορηγέ του φωτός, βασιλέα, που ο ίδιος κρατάς το κλειδί της ζωογόνας πηγής και διοχετεύεις από ψηλά πλούσιο ρεύμα αρμονίας στους Κόσμους της ύλης.

Εισάκουσέ με. Γιατί εσύ, που βρίσκεσαι στην υπέρ του αιθέρος μεσαία έδρα και κατέχεις τον ολοφώτεινο δίσκο, την καρδιά του Κόσμου, γέμισες τα πάντα με τη δική σου πρόνοια που διεγείρει τον νου.