ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΝ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ (1)

Η λέξη "Ηρακλής" αποτελεί προσωνυμία του Ηλίου και δηλώνει την ανίκητη δύναμή του να διαλύει κάθε κακό, το οποίο τείνει να σχηματίζεται ιδίως στον αέρα.

ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΝ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ (2)

Έναν μήνα μετά την ισημερία ο Θεός Απόλλων έχει "φύγει" και ο Θεός Διόνυσος έρχεται μετα το ηλιοστάσιο. 

Το μεσοδιάστημα είναι του Ηρακλέους. 

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ ΗΡΑΚΛΗ ΚΑΙ ΗΛΙΟΥ

Καθώς κάναμε αναφορά στον Ηρακλή και επειδή θα χρειασθούμε την σχέση του Ηρακλέους με τον Ηλιο, ας προσεγγίσουμε το θέμα αυτό πιο εμπεριστατωμένα.

Η ταύτιση Ηλίου και Ηρακλή είναι διάχυτη μέσα στα Ελληνικά κείμενα, παρόλα αυτά η ξεκάθαρη ταύτιση των δύο εντοπίζεται σε ελάχιστα σημεία.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ «ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΝ» Η ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΑ (ΚΑΛΑΝΤΑ)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΥΚΤΑΝ ΤΗΣ 21ης ΠΡΟΣ 22αν ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΥ, Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΚΤΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΔΙΑΡΚΕΙ ΔΙΑ ΤΡΕΙΣ ΝΥΚΤΕΣ. 

Ο ΗΛΙΟΣ «ΣΤΑΜΑΤΑ» ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΝΟΤΟΝ ΚΙΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ «ΣΤΑΣΙΜΟΣ» ΣΤΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟΝ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΟΣ ΔΙΑ ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ.

ΣΑΤΟΥΡΝΑΛΙΑ.ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΣ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αν ζούσαμε στην αρχαία Ρώμη, σαν σήμερα, 17 Δεκεμβρίου θα γιορτάζαμε τα Σατουρνάλια, τη γιορτή των Ρωμαίων που ήταν αφιερωμένη στον θεό Σατούρνους, ο οποίος αντιστοιχεί στον ελληνικό θεό Κρόνο.

Η γιορτή γινόταν τους χειμερινούς μήνες κατά την περίοδο του χειμερινού ηλιοστασίου, δηλαδή τη μικρότερη ημέρα του χρόνου, συνήθως στις 17 Δεκεμβρίου, αλλά αργότερα η γιορτή κρατούσε έως και μια βδομάδα, έως τις 23 Δεκεμβρίου.

Επρόκειτο για μια σημαντική γιορτή για τους Ρωμαίους, ταυτισμένη με τα αρχαία Κρόνια,  όπως ασφαλώς σε όλες τις γιορτές, ήταν αργία, οι συμμετέχοντες αντάλλασσαν μικρά δώρα -σας θυμίζει κάτι;- και διοργανώνονταν υπαίθριες αγορές.

ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Ας κόψουμε όλοι ένα κλαδί ελιάς και να το στολίσουμε για το καλό του καινούργιου χρόνου για γονιμότητα και ευφορία !

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ («ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΘΗΣΕΥΣ 22»):

Ας δούμε τους επόμενους στίχους, που φέρεται ότι τραγούδησε στη Σάμο, κατά το έθιμο της ειρεσιώνης, ο Όμηρος και μας διασώζει ο Πλούταρχος («Βίοι Παράλληλοι, Θησεύς 22»):

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΕΣΙΩΝΗΣ

Στην αρχαία Ελλάδα, πολλούς αιώνες πριν τη γέννηση του Χριστού, κάποιοι "παίδες αμφιθαλείς", ξεχύνονταν στους δρόμους, δύο φορές το χρόνο, όταν γιόρταζαν τα Πυανέψια ή τα Θαργήλια , με "ειρεσιώνες" στα χέρια, δηλαδή κλαδιά ελιάς ή δάφνης, στολισμένα με κομμάτια μαλλιούκαι καρπούς και τα κρεμούσαν στην πόρτα τους (όπως ακριβώς θέλει ένα πανάρχαιο έθιμο του Πόντουή όπως κρεμάμε σήμερα τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια). 

ΤΑ ΜΙΝΩΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑ

Ολοι γνωρίζουν την ιστορία της γέννησης του Χριστού στη φάτνη με τα ζώα που με τα σώματα και τις ανάσες τους πρόσφεραν λίγη ζεστασιά στο παγωμένο σπήλαιο.

Όμως πόσοι γνωρίζουν ότι η ιστορία αυτή δεν είναι πρωτότυπη, αλλά είχε επαναληφτεί αρκετούς αιώνες νωρίτερα στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στο νησί Κρήτη;
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Δίας ή Ζευς, ο πατέρας των θεών του Ολύμπου, γεννήθηκε σε μια σπηλιά στην Κρήτη. 

ΘΑΡΓΗΛΟΣ ΑΡΤΟΣ. Η ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑ

Η αναζήτηση για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων ημών προγόνων, προς τους θεούς, κατά τη διάρκεια εορτών. 

Το κόψιμο της βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν. 

Οι Λαογράφοι αναζητούν τη ρίζα του εθίμου στην αρχαιοελληνική παράδοση. 

Οι Αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν στους θεούς σε κάθε μεγάλη καμπή του χρόνου ή της ζωής τους «εορταστικούς άρτους». .. Κάθε Αθηναίος στρατιώτης, πριν ξεκινήσει για τον πόλεμο, αφιέρωνε στον Άρη, το θεό του πολέμου, τρία ψωμάκια. Ένα για να πάει καλά, ένα για να νικήσει και το τρίτο για να γυρίσει γερός και αρτιμελής. 

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ο Ιησούς Χριστός Είναι μια Αντιγραφή του Θεού-Ήλιου!

Γράφει ο Μπάμπης Ιμβρίδης

Τα Χριστούγεννα δεν είναι αυτά που ξέρετε. 

Τρεις αιώνες μετά τη γέννηση του Χριστού ορίσθηκαν χρονολογικά ο ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η γέννηση του Χριστού. 

Οι ιστορικές πηγές υποδεικνύουν ότι ο εορτασμός των Χριστουγέννων άρχισε να τηρείται στη Ρώμη γύρω στο 335 μ.Χ., αν και κάποιοι ερευνητές, βασιζόμενοι σε αρχαίους ύμνους με χριστουγεννιάτικη θεματολογία,θεωρούν ότι τα πρώτα βήματα που οδήγησαν στον εορτασμό αυτό έγιναν μέσα στον 3ο αιώνα. 

Η παράδοση θεωρεί ότι η αρχαιότερη ομιλία για τη γιορτή των Χριστουγέννων εκφωνήθηκε από τον Μέγα Βασίλειο στην Καππαδοκία το έτος 376 μ.Χ. Ποιοι είναι λοιπόν οι Μύθοι των Χριστουγέννων;

ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΤΕΛΕΤΩΝ

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Στην θέση των χριστουγέννων, οι πρόγονοί μας εώρταζαν το λεγόμενο «Τριέσπερον», μία εορτή η οποία γενικεύεται από τους ελληνιστικούς χρόνους κι εντεύθεν, Το «Τριέσπερον» ξεκινούσε με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο (τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους) και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου (τη νύκτα της 24ης προς 25η, όταν η ημέρα έχει ήδη μείνει «στάσιμη» επί 3 ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει πλέον να μεγαλώνει).

ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΙΜΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ...

Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. 

Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη.

Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού.

Οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.

Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το "δώρο" του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους ...έγινε κυριολεκτικά "μοίρασμα δώρων".

ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ - ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Άλλο ένα έθιμο, που αντέγραψε η Βορειοδυτική Ευρώπη!

 Με ρίζες αρχαιοελληνικές (Ειρεσιώνη) και με στοιχεία που το αποδεικνύουν, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι 100% Ελληνικό και όχι ξενόφερτο. 

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο της αρχαιότητας Η ιδέα για το στολισμό ενός δέντρου κατά τα Χριστούγεννα δεν είναι ξενόφερτη, όπως θεωρούν πολλοί. 

Στην αρχαία Ελλάδα παρόμοιο έθιμο υπήρχε, μόνο που το φυτό δεν ήταν έλατο, αλλά η Ειρεσιώνη. 

Η Ειρεσιώνη (είρος = έριον, μαλλίον) ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινο...στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού).