Η μύηση στα Μυστήρια ήταν ο βασικός σκοπός των γιορτών στην Ελευσίνα. Υπήρχαν δυο βαθμοί μύησης, ο πρώτος ήταν ένα είδος
«προετοιμασίας μακρινής των υποψηφίων» που γίνονταν κατά τη διάρκεια των «Μικρών Μυστηρίων» ή «Μυστηρίων της Άγρας», που έτσι ονομάστηκαν επειδή ηπροκαταρκτική αυτή μύηση γινόταν στις αρχές της Ανοίξεως, στο προάστιο της Αθήνας, την Άγρα.
Κατά τα τέλη Αυγούστου άρχιζαν και διαρκούσαν δέκα μέρες.
Γίνονταν ιερή εκεχειρία, πριν και μετά τη γιορτή, που την ανάγγελλαν ειδικοί απεσταλμένοι που ονομάζονταν σπονδοφόροι.
Υπήρχε ένας νόμος που απαγόρευε στους πιστωτές, ακόμα κι αν είχαν στο χέρι απόφαση δικαστηρίου, να προβούν σε κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων ή σε προσωποκράτηση του οφειλέτη, όσο διαρκούσαν τα Μυστήρια.
Η γιορτή των καθαυτό Μυστηρίων άρχιζε με την άφιξη στην Ελευσίνα.
Γι’ αυτό το σημείο μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.
Ανάμεσα στις πολλές απόψεις που έχουν διατυπωθεί θα διαλέξουμε τις σημαντικότερες.
Κατά τις ανασκαφές που έκανε στην Ελευσίνα η Αρχαιολογική Εταιρία της Αθήνας, βρέθηκαν δύο ανάγλυφα αφιερωμένα στο θεό και στη θεά, χωρίς να αναφέρουν το όνομά τους.
Μια άλλη πανάρχαιη θεότητα της Ελευσίνας, η Δάειρα, ήταν σύμφωνα με το μύθο θυγατέρα του Ωκεανού και απόκτησε με τον Ερμή τον επώνυμο ήρωα της Ελευσίνας.
Κι ενώ στην αρχή ήταν αντίζηλη και έχθρα της Δήμητρας, ενσωματώθηκε αργότερα στη λατρεία και μάλιστα ταυτίστηκε με την κόρη της θεάς, την Περσεφόνη.
Για τις αρχαιότερες απεικονίσεις της Δήμητρας και της Κόρης έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι οι δυο θεές είχαν ένα μνημείο στο ναό της Φλιούντας και στο ναό της Ήρας στην Ολυμπία.
Ο Παυσανίας ακόμα δίνει πληροφορίες για το άγαλμα της Δήμητρας, στο ιερό της Φιγαλείας, που είχε κεφάλι αλόγου και χαίτη.
Όταν εξαφανίστηκε αυτό το αρχαίο ξύλινο άγαλμα, το αντικατέστησαν με ένα άγαλμα του γλύπτη Ονάτα, που καταπλακώθηκε κι αυτό σε μια καθίζηση του εδάφους στη Φιγάλεια.
Πολλές φορές οι μεγάλοι Έλληνες γλύπτες της Κλασικής εποχής αφιέρωσαν το τάλαντό τους στην αναπαράσταση των δυο θεαινών της Ελευσίνας.
Στα έργα των αρχαίων συγγραφέων αναφέρονται διάφορα αγάλματα του Αθηναίου Ευκλείδη και του Μεσσήνιου Δημοφώντα.
Το άγαλμα του Ευκλείδη βρισκόταν στο ναό της Βούρας, στην Αχαΐα, το άγαλμα του Δημοφώντα στο ναό της Μεγαλούπολης.