4) Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ (ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ)

Ο Αριστοτέλης δεν έδειξε ενδιαφέρον στη δημοσίευση των έργων του με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σήμερα διαθέσιμα πολλά από αυτά.

Ποτέ δε δημοσίευσε τα βιβλία του, εκτός από τους διαλόγους του.

Η ιστορία των πρωτότυπων συγγραμμάτων του περιγράφεται από τον Στράβωνα στην «Γεωγραφία» του και από τον Πλούταρχο στο βιβλίο «Βίοι Παράλληλοι, Σύλλας».

Τα χειρόγραφα των παραδόσεων του Αριστοτέλη έμειναν στα χέρια του μαθητή του Θεόφραστου.

Ο Θεόφραστος τα άφησε στον Νηλέα, γιο του Κορίσκου, από τη Σκήψη και οι απόγονοί του τα φύλαξαν μέχρι τις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ., οπότε τα πούλησαν στον βιβλιόφιλο Απελλικώντα από την Τέω για ένα μεγάλο ποσό.

Το 84 π.Χ., μετά την κατάληψη των Αθηνών (86 π.Χ.), ο Σύλλας τα μετέφερε στη Ρώμη.

Εκεί, ο Ίωνας φιλόλογος Τυραννίων από την Αμυσό, βιβλιοθηκάριος του Κικέρωνα, εργάστηκε για τη βελτίωση του κειμένου και τα πρωτοδημοσίευσε το 60 π.Χ.).

Η τελευταία και σε μεγάλο βαθμό επαυξημένη έκδοση έγινε από τον περιπατητικό φιλόσοφο Ανδρόνικο το Ρόδιο, 11ο διάδοχο του Αριστοτέλη στο Λύκειο.

Αυτή η έκδοση αποτέλεσε τη βάση όλων των μεταγενέστερων.