1) ΑΝΔ.ΚΑΛΒΟΣ (ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗΣ ΜΟΥΣΕΣ)

ΑΝΔ.ΚΑΛΒΟΣ (ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΗΣ ΜΟΥΣΕΣ)

Πολυτέκνου Θεάς, ω Μνημοσύνης

θρέμματα πτερωτά, χαραί του ανθρώπου,

και των μακάρων Ολυμπίων αείμνηστα

κ' ευτυχή δώρα· επί τα νώτα ακάμαντα

των ζεφύρων, πετάξατε ταχέως.

Εσάς προσμένει η γη μου· εκεί τα σφάγια,

και τ' άνθη εκεί πλουτίζουσι, και η σμύρνα,

χιλίους ναούς· τους έκτισαν ανίκητα

της ιεράς Ελευθερίας τα χέρια.

Ήλθεν η ποθητή ώρα· στολίζουσι

την κεφαλήν σεβάσμιον της Ελλάδος

η δάφναι, φύλλα αμάραντα θριάμβων·

και σεις χρυσά, σεις αμβροσίοδμα ρόδα

του παραδείσου ελικωνίου, συμπλέξατε

σήμερον τον αγνόν στέφανον· μόνη,

αμάργαρος, ολόγυμνος, αυτάγγελτος,

το καθαρόν του ουρανού αναβαίνει

η Αρετή· αλλ' αν η Πιερίδες

την λαμπράν της χαρίσωσιν ακτίνα,

αφθόνητος τιμάται· επαινουμένη

τους επιγείους χορούς τότε δεν φεύγει.