(24) Ορφικός ύμνος Νηρηίδων (θυμίαμα αρώματα)

Του θαλασσινού Νηρέως νύμφες αγνές με τα ωραία μάτια, πού προκαλείτε φρίκην και ζήτε στον βυθό της θαλάσσης και παίζετε με τους χορούς (χορεύετε με εύθυμίαν) εις τους υγρούς δρόμους της θαλάσσης, σεις οι πενήντα κόρες, πού διασκεδάζετε με μανίαν γύρω από τα κύματα, και ευφραίνεσθε στα νώτα των Τριτώνων επάνω σε οχήματα με μορφές θηρίων, πού τα σώματα των τρέφει ή θάλασσα αλλά είναι και άλλοι, πού κατοικούν εις τον βυθόν στο φουσκωμένο κύμα του Τρίτωνος, πού τρέχουν στο νερό και σκιρτούν και ελίσσονται γύρω από το κύμα είναι τα δελφίνια, πού περιπλανώνται στον πόντο με θόρυβο και με κυανίζουσαν λάμψιν εσάς επικαλούμαι να στέλλετε στους μεμυημένους πολλήν ευτυχίαν διότι πρώτες εσείς ανεδείξατε την σεβαστήν τελετουργίαν του ιερού Βάκχου και της αγνής Περσεφόνης μαζί με την μητέρα μου Καλλιόπην και τον ανακτά Απόλλωνα.

Νηρέος εἰναλίου νύμφαι καλυκώπιδες, ἁγναί, † σφράγιαι βύθιαι, χοροπαίγμονες, ὑγροκέλευθοι, πεντήκοντα κόραι περὶ κύμασι βακχεύουσαι, Τριτώνων ἐπ᾽ ὄχοισιν ἀγαλλόμεναι περὶ νῶτα θηροτύποις μορφαῖς, ὧν βόσκει σώματα πόντος, ἄλλοις θ᾽ οἳ ναίουσι βυθόν, Τριτώνιον οἶδμα, ὑδρόδομοι, σκιρτηταί, ἑλισσόμενοι περὶ κῦμα, ποντοπλάνοι δελφῖνες, ἁλιρρόθιοι, κυαναυγεῖς. ὑμᾶς κικλήσκω πέμπειν μύσταις πολὺν ὄλβον· ὑμεῖς γὰρ πρῶται τελετὴν ἀνεδείξατε σεμνὴν εὐιέρου Βάκχοιο καὶ ἁγνῆς Φερσεφονείης, Καλλιόπηι σὺν μητρὶ καὶ Ἀπόλλωνι ἄνακτι.