ΕΙΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΥΣ

Ψάλε μου, Μούσα καλλίφωνη, Κάστορα και Πολυδεύκη,τους Τυνδαρίδες, που προήλθαν απο τον Ολύμπιο Ζεύς.

Αυτούς τους γέννησε κάτω από του Ταύγετου η πότνια Λήδα σμίγοντας κρυφά με τον μελανοσύννεφο Κρονίδη.

Έχετε γεια, Τυνδαρίδες, αναβάτες, γρήγορων ίππων.

Κάστορα καὶ Πολυδεύκἐ ἀείσεο, Μοῦσα λίγεια, Τυνδαρίδας, οἳ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἐξεγένοντο: οὺς ὑπὸ Τηϋγέτου κορυφῇς τέκε πότνια Λήδη λάθρη ὑποδμηθεῖσα κελαινεφέι Κρονίωνι.

χαίρετε, Τυνδαρίδαι, ταχέων ἐπιβήτορες ἵππων. 5

=====================================================

ΕΙΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΥΣ (Β)

Μούσες Ω αστραφτομάτες, τραγουδήστε τους γιούς του Δία, τους Τυνδαρίδες, τα λαμπρά παιδιά της ομορφόποδης Λήδας,
Κάστορα και άψογο Πολυδεύκη, που έφερε στον Κόσμο,κάτω απο την κορυφή του όρους Ταϋγετου, για να είναι
σωτήρες των επιχθώνιων ανθρώπων και των πλοίων των γρηγοροκίνητων, όταν φυσομανούν θύελλες χειμωνιάτικες μέσα στην τραχιά θάλασσα. οι ναυτικοί απο το πλοίο τους θυσιάζονταις λευκά αρνιά καλούν σε βοήθεια τους τους γιούς του Δία του μεγάλου προχωρώντας στην άκρη της μπρύμνης.

Το πλοίο τους ο δυνατός άνεμος και το κύμα της θάλασσας το κάνουν να βουλιάζει. εκεινοι όμως εμφανίζονται ξαφνικά πετώντας μέσα απο τον αιθέρα με τα ξανθά φτερά τους κι αμέσως σταματούν θύελλες ποι οι σφοδροί άνεμοι προκαλούν και στρώνουν κύματα της λευκής θάλασσας μες στο πέλαγος, σημάδα καλά για τους ναύτες, τέλος των κόπων τους.βλέπουν και χαίρονται, τελειώνει ο αξιολύπητος μόχθος τους.

Να έχετε χαρές, τυνδαρίδες, επιβήτορες (καβαλάρηδες) ταχέων ίππων.κι εγώ πάλι θα σας μνημονεύσω και σε άλλο τραγούδι μου.

ἀμφὶ Διὸς κούρους, ἑλικώπιδες ἔσπετε Μοῦσαι,Τυνδαρίδας, Λήδης καλλισφύρου ἀγλαὰ τέκνα,Κάστορά θ’ ἱππόδαμον καὶ ἀμώμητον Πολυδεύκεα, τοὺς ὑπὸ Ταϋγέτου κορυφῇ ὄρεος μεγάλοιο μιχθεῖσ’ ἐν φιλότητι κελαινεφέι Κρονίωνι 

5
σωτῆρας τέκε παῖδας ἐπιχθονίων ἀνθρώπων ὠκυπόρων τε νεῶν, ὅτε τε σπέρχωσιν ἄελλαι χειμέριαι κατὰ πόντον ἀμείλιχον: οἳ δ’ ἀπὸ νηῶν εὐχόμενοι καλέουσι Διὸς κούρους μεγάλοιο ἄρνεσσιν λευκοῖσιν, ἐπ’ ἀκρωτήρια βάντες 

10
πρύμνης: τὴν δ’ ἄνεμός τε μέγας καὶ κῦμα θαλάσσης θῆκαν ὑποβρυχίην: οἳ δ’ ἐξαπίνης ἐφάνησαν ξουθῇσι πτερύγεσσι δι’ αἰθέρος ἀίξαντες, αὐτίκα δ’ ἀργαλέων ἀνέμων κατέπαυσαν ἀέλλας,
κύματα δ’ ἐστόρεσαν λευκῆς ἁλὸς ἐν πελάγεσσι, 

15
σήματα καλά, πόνου ἀπονόσφισιν: οἳ δὲ ἰδόντες γήθησαν, παύσαντο δ’ ὀιζυροῖο πόνοιο.

Χαίρετε, Τυνδαρίδαι, ταχέων ἐπιβήτορες ἵππων:αὐτὰρ ἐγὼν ὑμέων τε καὶ ἄλλης μνήσομ’ ἀοιδῆς.

ΠΗΓΗ

φιλοσοφοῦμεν γνησίως τε καὶ ἱκανῶς

https://eleysis69.wordpress.com/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B8%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%AD%CE%BD%CE%B8/%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82/