ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝ" (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ) + ΒΙΝΤΕΟ

Τον μακρορίχτη Απόλλωνα δε θα ξεχνώ, θα ψάλλω, που τρέμουν μπρος του οι θεοί, στο Δία σαν πηγαίνει.

Όλοι του προσηκώνονται καθώς κοντά τους φτάνει,όταν τα λαμπρά τόξα του αρχίζει να τεντώνει...

Σένα τον πολυύμνητο πως να υμνήσω τώρα:

Ψάλλουν ύμνους για χάρη σου Απόλλωνα, παντού στον κόσμο...

Σ’ έλουζαν με καλά νερά θεές, πρωινέ Φοίβε, καθαρά και αγνά
και μ’ άσπρα σε σπαργάνωσαν ρούχα λεπτούφαντα, καινούρια.

ΕΙΣ ΣΕΛΗΝΗΝ

Την μακροφροφτέρουγη Σελήνη ακολουθήστε, Μούσες, γλυκόλαλες κόρες του Κρονίδη Δία, γνώστριες τη ωδής.

Λάμψη ουρανόφαντη χύνεται γύρω στη γη απο εκείνην,από τα αθάνατο κεφάλι της, και πολλή χάρη ξεσικώνεται με τη δική της λάμψη. 

Ο σκοτεινός αέρας λαμπυρίζει απο το χρυσό στεφάνι της. 

ΕΙΣ ΗΛΙΟΝ

Τον Ήλιον πάλι άρχισε να υμνείς,παιδί του Δία, Μούσα Καλλιόπη, τον ολόλαμπρο, που η βοϊδοματη Ευρυφάεσσα
γέννησε για το παιδί της Γαίας και του εστερόοντος Ουρανού.

Γιατί ο Υπερίωνας πήρε την πολυξάκουστη Ευρυφάεσσα,

την αδερφή του, κι αυτή του γέννησε πανέμορφα παιδιά,την ροδοβραχιονάτη Ηώ, την ομορφοπλέξουδη Σελήνη και τον ακούραστο ήλιο, τον (παρ)όμοιο με τους αθανάτους,αυτόν που ρίχνει το φως στους θνητούς και στους θεούς ανεβασμένος πάνω στους ίππους του. 

ΕΙΣ ΓΑΙΑΝ

Την Γαια, τη μητέρα όλων των όντων, θα ψάλω, την γεροθέμελη,
την πρεσβίτερη, που θρέφει όλα όσα βρίσκονται πάνω στην χθόνα και όσα έρχονται πάνω στην θεϊκή χθόνα κι όσα είναι στην θάλασσα κι όσα πετούν. ολα αυτά τρέφονται αποτην δική σου ευτυχία.

Από εσένα οι θνητοί αποκτούν καλά παιδιά και καλούς καρπούς, πότνια, απο εσένα εξαρτάται να δώσεις, να αφαιρέσεις τη ζωή
απο τους θνητούς ανθρώπους. και είναι ευτυχισμένος όποιος συ
τιμήσεις στην ψυχή σου. σε αυτόν τότε όλα είναι άφθονα.γεμάτα

ΕΙΣ ΜΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Ας αρχίσω από τον Απόλλωνα, τις Μούσες και τον Δία.γιατί απο τις Μούσες και τον Απόλλωνα προέρχονται όσοι είναι επί χθονί αοιδοί και κιθαριστές
κι απο τον Δία οι βασιλιάδες. κι ευτιχισμένος είναι όποιον οι Μούσες αγαπούν. λόγος γλυκός απο το στόμα του κυλά.

Να έχετε χαρές, του Δία τέκνα, και τιμήστε το τραγούδι μου.εγώ εσάς και σε άλλο τραγούδι μου θα σας μνημονεύσω.

ΕΙΣ ΕΣΤΙΑ

Εστία, που του άνακτος Απόλλωνος του μακρορίχτη τον ιερό ναό στην πανίερη Πυθώ πάντα φροντίζεις, στάζει πάντα από τις πλεξούδες σου λάδι υγρό. 

Ξεκίνα κι έλα τώρα σε αυτόν εδώ τον οίκο, έλα ορμητικά έχοντας καλή διάθεση μαζί με τον Δία τον συνετό. δώσε χάρη στο τραγούδι μου.

ΕΙΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

Τον Ποσειδώνα, τον μέγα θεό, να τραγουδώ αρχίζω τώρα, αυτόν που τραντάζει τη στεριά και την ακαταπόνητη θάλασσα,του πόντου τον θεό που εξουσιάζει Ελικώνα και τις πλατιές Αίγες.

Οι θεοί σου έχουν χαρίσει διπλή τιμή, κοσμοσείστη,να είσαι ίππων δαμαστής και σωτήρας των πλοίων.να έχεις χαρές, Ποσειδώνα, γαιοσείστη, κυανόμαλλε,και έχοντας διάθεση καλή, καλότυχε, βοήθα τους ταξιδευτές.

ΕΙΣ ΗΦΑΙΣΤΟΝ

Τραγούδησε, Μούσα καλλίφωνη, τον ξακουστό για την σκέψη Ήφαιστο που μαζί με την γλαυκώπιδα Αθηνά έργα λαμπρά δίδαξε στους επί χθονός ανθρώπους. αυτοί παλιότερα ζούσαν σε άντρα μέσα στα βουνά σαν τααγρίμια, ενώ τώρα έχοντας μάθει τέχνες από τον ξακουστό στην τέχνη Ήφαιστο εύκολα τη ζωή τους πέρνουν ολόκληρο το χρόνο χωρίς να έχουν καμία έγνοια καθόλου μέσα στα σπίτια τους καθένας.

Αλλά ελέησέ μας, Ήφαιστε. Δίνε μας δύναμη κι ευτυχία.

ΕΙΣ ΕΡΜΗΝ

Τον Ερμή τον Κυλλήνιο, του Άργου τον φονιά, που κυβερνά Κυλλήνη και πολυπρόβατη Αρκαδία,
των θεών των ωφέλιμο άγγελο, που γέννησε η Μαία,η κόρη του Άτλαντα, αφού ενώθηκε ερωτικά με το Δία,η σεβαστ. αυτή απόφευγε τις συγκεντρώσεις των θεών και κατοικούσε μέσα σε άντρο σκιερό. Εκεί ο Κρονίδης ενωνόταν με την ομορφοπλέξουδη νύμφη τα μεσάνυκτα, οταν γλυκός ύπνος κυρίευε την Ήρα τη λευκοχέρα.ξέφευγε την προσοχή των θεών και των θνητών.

ΕΙΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΥΣ

Ψάλε μου, Μούσα καλλίφωνη, Κάστορα και Πολυδεύκη,τους Τυνδαρίδες, που προήλθαν απο τον Ολύμπιο Ζεύς.

Αυτούς τους γέννησε κάτω από του Ταύγετου η πότνια Λήδα σμίγοντας κρυφά με τον μελανοσύννεφο Κρονίδη.

Έχετε γεια, Τυνδαρίδες, αναβάτες, γρήγορων ίππων.

ΕΙΣ ΑΣΚΛΗΠΙΟΝ

Αρχίζω να ψάλλω τον Ασκληπιό που θεραπεύει αρρώστιες,

το γιό του Απόλλωνα, που γέννησε η έξοχη Κορωνίδα, η κόρη του βασιλιά Φλεγύα, την πεδιάδα του Δωτίου,

για να είναι χαρά για τους θνητούς, λυτρωτής απο οδύνες.

Έτσι να έχεις γεια, άναξ. Σε παρακαλώ ψάλλοντας.

ΕΙΣ ΗΡΑΚΛΕΑ ΛΕΟΝΤΟΘΥΜΟ

Τον Ηρακλή τον γιο του Δία θα υμνήσω, τον πιο ισχυρόΨαπ΄ τους θνητούς στη Θήβα την απλόχωρη που γέννησε
η Αλκμήνη με τον μαυροσύννεφο σαν έσμιξε Κρονίωνα,
αυτός που κάποτε στην αχανή τη θάλασσα και τη στεριάΨαφού περιπλανήθηκε με προσταγή του βασιλιά ΕυρυσθέαΨανδραγαθίες πολλές κατόρθωσε και υπέφερε πολλά,Ψτώρα όμως πια σε καλό τόπο του χιονοσκέπαστου Όλυμπου διαμένει απολαμβάνοντας, και την καλλίσφρη την Ήβη έχει Χαίρε του Δία γιε ω βασιλιά και χάριζε ευτυχία κι αρετή.

ΕΙΣ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΩΝ

Εξύμνησε μου την μητέρα των θεών και των ανθρώπων όλων ω Μούσα λυγερόκορμη του Δία του μεγάλου θυγατέρα, που των κροτάλων και τυμπάνων η ιαχή κι ο ήχος των αυλών την τέρπει, και το ούρλιασμα των λύκων και των αγριόφθαλμων λεόντων,
και τα όρη τα ηχερά και τα κατάφυτα φαράγγια.

Έτσι και συ να χαίρεσαι κι όλες μαζί οι θεές με το άσμα μου.

ΕΙΣ ΗΡΑΝ

Υμνώ την Ήρα τη χρυσόθρονη που η Ρέα τεκνοποίησε, με την υπέροχη όψη την αθάνατη βασίλισσα του Δία του βροντερού την αδερφή και σύζυγο την ένδοξη, που οι μακάριοι όλοι στον ψηλό τον Όλυμπο σεβόμενοι τιμούν, όμοια με τον κεραυνοβόλο Δία.

ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΝ

Την πολιούχο Αθηνά Παλλάδα αρχίζω να εξυμνώ την τρομερή, που με τον Άρη έργα πολεμικά σχεδιάζει
και λεηλασίες πόλεων, πολέμους κι αλαλάγματα,
και προστατεύει το στρατό κι όταν υποχωρεί κι όταν ορμάει.

ΕΙΣ ΑΡΤΕΜΙΝ

Την Άρτεμη την αδερφή του Εκάτου ύμνησε Μούσα την τοξότρια παρθένα, ομογάλακτη του Απόλλωνα, αυτή που τ’ άλογα του βουρλοσκεπασμένου Μέλητος ποτίζει και γρήγορα το άρμα τ’ ολόχρυσο απ’ τη Σμύρνη το πηγαίνει
στην αμπελόφυτη την Κλάρο, εκεί που ο αργυρότοξος Απόλλων κάθεται την τηλεύστοχη τοξότρια περιμένοντας.

Έτσι κι εσύ κι όλες οι θεές μαζί σου ας χαίρεσαι με το άσμα μου, όμως εγώ εσένα πρώτα κι από σένα αρχίζω να υμνώ, κι αφού από σένα αρχίσω θα περάσω σ’ άλλον ύμνο.

ΕΙΣ ΔΙΟΝΥΣΟΝ

Για τον Διόνυσο, το γιο της ξακουστής Σεμέλης,

ύμνο θα πω, πως φάνηκε στου πόντου πλάι την άμμοσε μια προεξοχή όμοιος με ένα νεαρό άνδρα.

Ανέμιζαν τα όμορφα ολόμαυρα μαλλιά του.

στους γερούς ώμους του είχε ένδυμα πορφυρένιο.

Γοργά πρόβαλαν πειρατές απο ένα στέριο πλοίο

Τυρρηνοί στον οίνοπα πόντο επάνω.

ΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΑ

Τη Δήμητρα τη σεβαστή καλλίκομη θεάν αρχίζω να εξυμνώ,
αυτήν και τη λυγεροπόδαρη τη θυγατέρα της που ο Αϊδωνεύς την άρπαξε, και του την έδωσε ο βαρύγδουπος παντόπτης Ζευς,όταν μακριά απ’ την χρυσοδρέπανη λαμπρόκαρπη τη Δήμητραέπαιζε με του Ωκεανού τις κόρες τις ορθόστηθες,δρέποντας ρόδα, κρόκους κι άνθη κι όμορφους μενεξέδεςστον τρυφερό λειμώνα, σπαθόχορτα και υάκινθοκαι νάρκισσο που ως δόλωμα τον βλάστησε για το κορίτσιτο ροδαλόμορφο η Γη με βούληση του Δία χάρη του

ΕΙΣ ΒΑΚΧΟΝ

Άλλοι στο Δράκανον κι άλλοι στην ανεμόδαρτη Ικαρίαλένε, άλλοι στη Νάξο, ω θείο γένος ειραφιώτη,κι άλλοι στον Αλφειό τον βαθυστρόβιλο
ότι σε γέννησε κυοφορώντας σε η Σεμέλη για τον Δία τον φιλοκέραυνο,
κι άλλοι στις Θήβες λένε ότι εσύ γεννήθηκεςψευδόμενοι, ενώ σένα ο πατέρας των ανθρώπων και των θεών σε γέννησεαπό τη λευκοχέρα Ήρα κρύβοντας σε, απ’ τους ανθρώπους μακριά.