Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ (Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

«Φεγγαράκι μου λαμπρό,φέγγε μου να περπατώ,να πηγαίνω στο σχολειό,να μαθαίνω γράμματα,γράμματα σπουδάματατου Θεού τα πράματα»

Το φαινομενικά αθώο αυτό τραγουδάκι, που μας ξυπνάει μνήμες από την παιδική ηλικία, δεν είναι παρά μια έμμεση μέθοδος διάδοσης του «θρύλου» του κρυφού σχολειού. Ένας θρύλος που, παρά την επανειλημμένη διάψευσή του από έγκριτους ιστορικούς, ακόμα «καλά κρατεί» και θεωρείται από τους περισσότερους Έλληνες ως αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός.

Ω ΛΟΓΕ - ΔΙΟΝΥΣΕ!! Α.ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Ω Λόγε-Διόνυσε!
Παλλίρροια μυστική στις φλέβες μου
γιγάντια παλλινδρόμηση χυμών
μες τα βαθύτερα του νου μου.

Ω Λόγε-πάθος!
Λόγε που φουσκώνεις σιωπηλά τα
στήθη μου
σαν έρωτας.....

Ω Λόγε-μέθη!

Αηδονοκάλεσμα από τα βάθη των αιώνων σιγανό νανούρισμα όλων των λαών με τα γοργά φτερά μας

Ω Λόγε-ρίζα!

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Είναι οι κύριοι θεοί της Ελληνικής μυθολογίας που κατοικούσαν στην κορυφή του Ολύμπου. Οι Ολύμπιοι θεοί κέρδισαν την εξουσία νικώντας τους Τιτάνες στην Τιτανομαχία. 

Ι.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ

«Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα... Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε... και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του πιστού βάρβαρου) καθ’ έκαστη λαμπρότερα γίνονται.» -
Ι. Χρυσόστομος εις Ιωάννην 59.31.33 

Ο Χρυσόστομος με Εμπριστικές Δηλώσεις του Υπονόμευσε Αφανιστικά την Μεγάλη Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη 

ΟΙ 3 ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Οι τρεις Ιεράρχες, τιμώνται από την ελληνική Εκκλησία (30 ιανουαρίου),διότι, λέει, «διέσωσαν» τα ελληνικά γράμματα. 

Ο ΑΙΜΟΜΙΚΤΗΣ ΛΩΤ ΚΑΙ Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ ΒΙΒΛΟΣ!!Μ.ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ!

Τι απέγινε όμως ο Λωτ;
Μαύρη μοίρα τον περίμενε, γιατί όπως είπαμε έκανε το τραγικό λάθος να προδώσει τα θεϊκά σχέδια σε αλλόφυλους. Έτσι, αφού πρώτα μαζί με τις δύο κόρες και τη γυναίκα του καταλήγει στη Σηγώρ, χωρίς την παραμικρή απώλεια, η αφήγηση κάνει αιφνίδια στροφή και θέλει την κυρία Λωτ να “αλατοποιείται” παραδόξως, μετά τη σωτηρία της και την είσοδό της στη πόλη Σηγώρ!

Την αποκαλούμε δε κυρία Λωτ, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά μόνο επειδή το όνομα μιας τόσο τραγικής ηρωίδας, παραμένει άγνωστο. 

ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑ + ΒΙΝΤΕΟ

ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΥΜΦΗ

Καλούμε τον Πάνα, τον μεγαλοδύναμο θεό. 

Τον βουκολικό Πάνα, που είναι το σύμπαν του κόσμου. 

Ουρανός, θάλασσα, κυρίαρχη Γη και αθάνατη φωτιά. 

Έλα μακάριε, χορευτή, περιφερόμενε, ομόθρονε με τις Ώρες, τραγοπόδαρε, βακχευτή, που αυλοπαίζεις την αρμονία του κόσμου σαν παιχνιδιάρικο τραγούδι. 

Πάνα παίξε μουσική για μας, και μεις θα χορέψουμε κάτω απο τις μελωδίες της φλογέρας σου. 

ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝ" (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ) + ΒΙΝΤΕΟ

Τον μακρορίχτη Απόλλωνα δε θα ξεχνώ, θα ψάλλω, που τρέμουν μπρος του οι θεοί, στο Δία σαν πηγαίνει.

Όλοι του προσηκώνονται καθώς κοντά τους φτάνει,όταν τα λαμπρά τόξα του αρχίζει να τεντώνει...

Σένα τον πολυύμνητο πως να υμνήσω τώρα:

Ψάλλουν ύμνους για χάρη σου Απόλλωνα, παντού στον κόσμο...

Σ’ έλουζαν με καλά νερά θεές, πρωινέ Φοίβε, καθαρά και αγνά
και μ’ άσπρα σε σπαργάνωσαν ρούχα λεπτούφαντα, καινούρια.

ΕΙΣ ΣΕΛΗΝΗΝ

Την μακροφροφτέρουγη Σελήνη ακολουθήστε, Μούσες, γλυκόλαλες κόρες του Κρονίδη Δία, γνώστριες τη ωδής.

Λάμψη ουρανόφαντη χύνεται γύρω στη γη απο εκείνην,από τα αθάνατο κεφάλι της, και πολλή χάρη ξεσικώνεται με τη δική της λάμψη. 

Ο σκοτεινός αέρας λαμπυρίζει απο το χρυσό στεφάνι της. 

ΕΙΣ ΗΛΙΟΝ

Τον Ήλιον πάλι άρχισε να υμνείς,παιδί του Δία, Μούσα Καλλιόπη, τον ολόλαμπρο, που η βοϊδοματη Ευρυφάεσσα
γέννησε για το παιδί της Γαίας και του εστερόοντος Ουρανού.

Γιατί ο Υπερίωνας πήρε την πολυξάκουστη Ευρυφάεσσα,

την αδερφή του, κι αυτή του γέννησε πανέμορφα παιδιά,την ροδοβραχιονάτη Ηώ, την ομορφοπλέξουδη Σελήνη και τον ακούραστο ήλιο, τον (παρ)όμοιο με τους αθανάτους,αυτόν που ρίχνει το φως στους θνητούς και στους θεούς ανεβασμένος πάνω στους ίππους του. 

ΕΙΣ ΓΑΙΑΝ

Την Γαια, τη μητέρα όλων των όντων, θα ψάλω, την γεροθέμελη,
την πρεσβίτερη, που θρέφει όλα όσα βρίσκονται πάνω στην χθόνα και όσα έρχονται πάνω στην θεϊκή χθόνα κι όσα είναι στην θάλασσα κι όσα πετούν. ολα αυτά τρέφονται αποτην δική σου ευτυχία.

Από εσένα οι θνητοί αποκτούν καλά παιδιά και καλούς καρπούς, πότνια, απο εσένα εξαρτάται να δώσεις, να αφαιρέσεις τη ζωή
απο τους θνητούς ανθρώπους. και είναι ευτυχισμένος όποιος συ
τιμήσεις στην ψυχή σου. σε αυτόν τότε όλα είναι άφθονα.γεμάτα

ΕΙΣ ΜΟΥΣΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Ας αρχίσω από τον Απόλλωνα, τις Μούσες και τον Δία.γιατί απο τις Μούσες και τον Απόλλωνα προέρχονται όσοι είναι επί χθονί αοιδοί και κιθαριστές
κι απο τον Δία οι βασιλιάδες. κι ευτιχισμένος είναι όποιον οι Μούσες αγαπούν. λόγος γλυκός απο το στόμα του κυλά.

Να έχετε χαρές, του Δία τέκνα, και τιμήστε το τραγούδι μου.εγώ εσάς και σε άλλο τραγούδι μου θα σας μνημονεύσω.

ΕΙΣ ΕΣΤΙΑ

Εστία, που του άνακτος Απόλλωνος του μακρορίχτη τον ιερό ναό στην πανίερη Πυθώ πάντα φροντίζεις, στάζει πάντα από τις πλεξούδες σου λάδι υγρό. 

Ξεκίνα κι έλα τώρα σε αυτόν εδώ τον οίκο, έλα ορμητικά έχοντας καλή διάθεση μαζί με τον Δία τον συνετό. δώσε χάρη στο τραγούδι μου.

ΕΙΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

Τον Ποσειδώνα, τον μέγα θεό, να τραγουδώ αρχίζω τώρα, αυτόν που τραντάζει τη στεριά και την ακαταπόνητη θάλασσα,του πόντου τον θεό που εξουσιάζει Ελικώνα και τις πλατιές Αίγες.

Οι θεοί σου έχουν χαρίσει διπλή τιμή, κοσμοσείστη,να είσαι ίππων δαμαστής και σωτήρας των πλοίων.να έχεις χαρές, Ποσειδώνα, γαιοσείστη, κυανόμαλλε,και έχοντας διάθεση καλή, καλότυχε, βοήθα τους ταξιδευτές.

ΕΙΣ ΗΦΑΙΣΤΟΝ

Τραγούδησε, Μούσα καλλίφωνη, τον ξακουστό για την σκέψη Ήφαιστο που μαζί με την γλαυκώπιδα Αθηνά έργα λαμπρά δίδαξε στους επί χθονός ανθρώπους. αυτοί παλιότερα ζούσαν σε άντρα μέσα στα βουνά σαν τααγρίμια, ενώ τώρα έχοντας μάθει τέχνες από τον ξακουστό στην τέχνη Ήφαιστο εύκολα τη ζωή τους πέρνουν ολόκληρο το χρόνο χωρίς να έχουν καμία έγνοια καθόλου μέσα στα σπίτια τους καθένας.

Αλλά ελέησέ μας, Ήφαιστε. Δίνε μας δύναμη κι ευτυχία.

ΕΙΣ ΕΡΜΗΝ

Τον Ερμή τον Κυλλήνιο, του Άργου τον φονιά, που κυβερνά Κυλλήνη και πολυπρόβατη Αρκαδία,
των θεών των ωφέλιμο άγγελο, που γέννησε η Μαία,η κόρη του Άτλαντα, αφού ενώθηκε ερωτικά με το Δία,η σεβαστ. αυτή απόφευγε τις συγκεντρώσεις των θεών και κατοικούσε μέσα σε άντρο σκιερό. Εκεί ο Κρονίδης ενωνόταν με την ομορφοπλέξουδη νύμφη τα μεσάνυκτα, οταν γλυκός ύπνος κυρίευε την Ήρα τη λευκοχέρα.ξέφευγε την προσοχή των θεών και των θνητών.

ΕΙΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΥΣ

Ψάλε μου, Μούσα καλλίφωνη, Κάστορα και Πολυδεύκη,τους Τυνδαρίδες, που προήλθαν απο τον Ολύμπιο Ζεύς.

Αυτούς τους γέννησε κάτω από του Ταύγετου η πότνια Λήδα σμίγοντας κρυφά με τον μελανοσύννεφο Κρονίδη.

Έχετε γεια, Τυνδαρίδες, αναβάτες, γρήγορων ίππων.

ΕΙΣ ΑΣΚΛΗΠΙΟΝ

Αρχίζω να ψάλλω τον Ασκληπιό που θεραπεύει αρρώστιες,

το γιό του Απόλλωνα, που γέννησε η έξοχη Κορωνίδα, η κόρη του βασιλιά Φλεγύα, την πεδιάδα του Δωτίου,

για να είναι χαρά για τους θνητούς, λυτρωτής απο οδύνες.

Έτσι να έχεις γεια, άναξ. Σε παρακαλώ ψάλλοντας.

ΕΙΣ ΗΡΑΚΛΕΑ ΛΕΟΝΤΟΘΥΜΟ

Τον Ηρακλή τον γιο του Δία θα υμνήσω, τον πιο ισχυρόΨαπ΄ τους θνητούς στη Θήβα την απλόχωρη που γέννησε
η Αλκμήνη με τον μαυροσύννεφο σαν έσμιξε Κρονίωνα,
αυτός που κάποτε στην αχανή τη θάλασσα και τη στεριάΨαφού περιπλανήθηκε με προσταγή του βασιλιά ΕυρυσθέαΨανδραγαθίες πολλές κατόρθωσε και υπέφερε πολλά,Ψτώρα όμως πια σε καλό τόπο του χιονοσκέπαστου Όλυμπου διαμένει απολαμβάνοντας, και την καλλίσφρη την Ήβη έχει Χαίρε του Δία γιε ω βασιλιά και χάριζε ευτυχία κι αρετή.

ΕΙΣ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΩΝ

Εξύμνησε μου την μητέρα των θεών και των ανθρώπων όλων ω Μούσα λυγερόκορμη του Δία του μεγάλου θυγατέρα, που των κροτάλων και τυμπάνων η ιαχή κι ο ήχος των αυλών την τέρπει, και το ούρλιασμα των λύκων και των αγριόφθαλμων λεόντων,
και τα όρη τα ηχερά και τα κατάφυτα φαράγγια.

Έτσι και συ να χαίρεσαι κι όλες μαζί οι θεές με το άσμα μου.

ΕΙΣ ΗΡΑΝ

Υμνώ την Ήρα τη χρυσόθρονη που η Ρέα τεκνοποίησε, με την υπέροχη όψη την αθάνατη βασίλισσα του Δία του βροντερού την αδερφή και σύζυγο την ένδοξη, που οι μακάριοι όλοι στον ψηλό τον Όλυμπο σεβόμενοι τιμούν, όμοια με τον κεραυνοβόλο Δία.

ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΝ

Την πολιούχο Αθηνά Παλλάδα αρχίζω να εξυμνώ την τρομερή, που με τον Άρη έργα πολεμικά σχεδιάζει
και λεηλασίες πόλεων, πολέμους κι αλαλάγματα,
και προστατεύει το στρατό κι όταν υποχωρεί κι όταν ορμάει.

ΕΙΣ ΑΡΤΕΜΙΝ

Την Άρτεμη την αδερφή του Εκάτου ύμνησε Μούσα την τοξότρια παρθένα, ομογάλακτη του Απόλλωνα, αυτή που τ’ άλογα του βουρλοσκεπασμένου Μέλητος ποτίζει και γρήγορα το άρμα τ’ ολόχρυσο απ’ τη Σμύρνη το πηγαίνει
στην αμπελόφυτη την Κλάρο, εκεί που ο αργυρότοξος Απόλλων κάθεται την τηλεύστοχη τοξότρια περιμένοντας.

Έτσι κι εσύ κι όλες οι θεές μαζί σου ας χαίρεσαι με το άσμα μου, όμως εγώ εσένα πρώτα κι από σένα αρχίζω να υμνώ, κι αφού από σένα αρχίσω θα περάσω σ’ άλλον ύμνο.

ΕΙΣ ΔΙΟΝΥΣΟΝ

Για τον Διόνυσο, το γιο της ξακουστής Σεμέλης,

ύμνο θα πω, πως φάνηκε στου πόντου πλάι την άμμοσε μια προεξοχή όμοιος με ένα νεαρό άνδρα.

Ανέμιζαν τα όμορφα ολόμαυρα μαλλιά του.

στους γερούς ώμους του είχε ένδυμα πορφυρένιο.

Γοργά πρόβαλαν πειρατές απο ένα στέριο πλοίο

Τυρρηνοί στον οίνοπα πόντο επάνω.

ΕΙΣ ΔΗΜΗΤΡΑ

Τη Δήμητρα τη σεβαστή καλλίκομη θεάν αρχίζω να εξυμνώ,
αυτήν και τη λυγεροπόδαρη τη θυγατέρα της που ο Αϊδωνεύς την άρπαξε, και του την έδωσε ο βαρύγδουπος παντόπτης Ζευς,όταν μακριά απ’ την χρυσοδρέπανη λαμπρόκαρπη τη Δήμητραέπαιζε με του Ωκεανού τις κόρες τις ορθόστηθες,δρέποντας ρόδα, κρόκους κι άνθη κι όμορφους μενεξέδεςστον τρυφερό λειμώνα, σπαθόχορτα και υάκινθοκαι νάρκισσο που ως δόλωμα τον βλάστησε για το κορίτσιτο ροδαλόμορφο η Γη με βούληση του Δία χάρη του

ΕΙΣ ΒΑΚΧΟΝ

Άλλοι στο Δράκανον κι άλλοι στην ανεμόδαρτη Ικαρίαλένε, άλλοι στη Νάξο, ω θείο γένος ειραφιώτη,κι άλλοι στον Αλφειό τον βαθυστρόβιλο
ότι σε γέννησε κυοφορώντας σε η Σεμέλη για τον Δία τον φιλοκέραυνο,
κι άλλοι στις Θήβες λένε ότι εσύ γεννήθηκεςψευδόμενοι, ενώ σένα ο πατέρας των ανθρώπων και των θεών σε γέννησεαπό τη λευκοχέρα Ήρα κρύβοντας σε, απ’ τους ανθρώπους μακριά.

Ω! Αθηνά !!!

Ω! Αθηνά, εσέ καλούμε, την αδάμαστη και αμείλικτη, την φιλόσοφο άμα και φιλοπόλεμο Θεά. 

Εσέ που συγκρατείς και πρυτανεύεις στις εντός του σύμπαντος αντιθέσεις – για αυτό και καλείσαι Αθηνά Νίκη-, εσέ που κινείς μόνη σου την Αιγίδα και φέρεις την κεφαλή της Μέδουσας! Πρόσελθε θεά κοντά μας, εσύ που κινείς την όλη ειμαρμένη και κατευθύνεις τις δημιουργίες αυτής! Πρόσελθε Θεά «ἵλεῴ» σε μας και δώσε μας άχραντη σοφία & νοητική δύναμη, χάρισέ μας Θεά τα Ολύμπια και ανάγωγα για τις ψυχές αγαθά, εξόρυξε μακριά από εμάς τα γενεσιουργά φαντάσματα, διέγειρε εντός μας τις καθαρές και αδιάφθορες σκέψεις για όλους τους θεούς και πέμψε μας το θεϊκό φως της νόησης σου! Ω εσύ που είσαι φωσφόρος θεός! Ανύψωσέ μας σώτειρα Θεά και ενίδρυσε μας στις καθολικές νοήσεις του μεγίστου Διός!

ΦΟΙΒΕ ΘΕΕ (ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ) + BINTEO

ΦΟΙΒΕ ΘΕΕ  

ΑΝΑΞ ΠΥΡΦΟΡΕ

ΤΡΙΠΟΔΙΛΑΛE

ΞΑΝΘΕ ΤΟΞΕΥΤΑ

ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΕΕ

ΜΑΝΤΗ 

ΔΑΦΝΗΦΟΡΕ

ΔΑΙΜΩΝ ΚΑΘΑΡΣΙΕ

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΔΙΚΤΑΙΟ ΔΙΑ

Βοήθα Μέγιστε Κούρε, καλώς ήλθεςγιέ του Κρόνου, Παντοδύναμε και λαμπρότερεαπό τους άλλους (θεούς). Συνοδευόμενος από τους Δαίμονες (Κουρήτες), έρχεσαι κάθε χρόνο στη Δίκτη και ψάλλομε τον ΄ύμνο σουκτυπώντας τις άρπες,συγχωνεύοντας τον ήχο τους, με τον ήχο των αυλών,και ψάλλομε αυτόνγύρω από το βωμό σου, τον περιφραγμένο καλά. Βοήθα Μέγιστε Κούρε, καλώς ήλθεςγιε του Κρόνου, Παντοδύναμε και λαμπρότερεαπό τους άλλους (θεούς).

ΥΜΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΥΣ!! ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΛΗΘΩΝ ΓΕΜΙΣΤΟΣ

Πρώτος ύμνος για όλο το χρόνο στον Δία.
Ζεύ πατέρα, αυτοπάτορα, πρεσβύτατε και δημιουργέ, πανυπέρτατε βασιλέα, που τα γέννησες όλα, επιφανέστερε από όλους, εσύ που εξουσιάζεις τα πάντα και είσαι αυτοόν και αυτοένα και το ίδιο το αγαθό· εσύ ο οποίος από τον άπειρο αιώνα γέννησες αυτά όλα, όσα μεν (είναι) μεγαλύτερα ο ίδιος και με αυτά τα άλλα, (έκαμες) όπως και όσο δυνατόν, πιο καλά· σπλαχνίσου, σώζε, οδηγώντας μαζί με όλα τα άλλα και εμάς, διά των επιφανών παιδιών σου, πάντοτε, στα οποία μας ανέθεσες, όπως ώρισες το πεπρωμένο μας, καθώς έπρεπε.

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΘΕΟΝ

Ω εσύ που βρίσκεται επέκεινα των πάντων. Γιατί πως αλλιώς επιτρέπεται να σε εγκομιάσω ;; Πως εσένα που υπερέχεις από όλα να σε δοξάσω ;; Πως ο λόγος θα σε υμνήσει Γιατί εσύ δεν μπορείς να εκφραστείς από από κανένα λόγο, αφού είσαι μόνο εσύ είσαι άρρητος και έτεκες όσα λέγονται. 

Πως ο νους θα σε αθρήσει [γνωρίσει] ;; Γιατί δεν είσαι αντιληπτός από κανέναν νου, αφου μόνον εσύ είσαι άγνωστος και έτεκες όσα νοούνται. 

Όλα, και όσα μιλούν και όσα δεν μιλούν, εσένα εξυμνούν. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΝ ΠΟΛΥΜΗΤΙΝ

«Εισάκουσε με, τέκνο του ασπιδοφόρου Διός, που ξεπήδησες από την πηγή του γεννήτορα και από την κορυφή της σειράς, αντρόψυχη, ασπιδοφόρα, μεγαλοδύναμη, κόρη του ισχυρού πατέρα, Παλλάδα, Τριτογένεια, χρυσόκρανη εσύ που κραδαίνεις το δόρυ, εισάκουσέ με. 

Δέξου, δέσποινα, τον ύμνο με διάθεση ευμενή και μην αφήσεις ποτέ έτσι τα λόγια μου στο έλεος των ανέμων, εσύ που άνοιξες τις θεοπάτητες πύλες της σοφίας και δάμασες τα φύλλα των χθόνιων Γιγάντων που πολέμησαν τους θεούς. εσύ που αποφεύγοντας τον πόθο του ερωτοχτυπημένου Ηφαίστου διαφύλαξες το αδάμαστο χαλινάρι της παρθενίας σου. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΕΚΑΤΗΣ ΚΑΙ ΙΑΝΟΥ

Χαίρε, πολυώνυμη Μητέρα των θεών, καλλιγένεθλε χαίρε. 

Εκάτη προθύραια, μεγασθενές. 

Χαίρε και εσύ, προπάτορα Ιανέ, άφθαρτε Ζευς. Χαίρε, ύπατε Ζευς.

Κάντε λαμπρή την πορεία της ζωής μου, φορτώστε τη με αγαθά, διώξτε τις κακές αρρώστιες από τα μέλη μου, και στην ψυχή μου, που τριγυρνάει σαν τρελή στην χθόνα, σηκώστε τη μόλις καθαρθεί με τις τελετές που εγείρουν τον νου. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΕΙΣ ΘΕΟΥΣ + ΒΙΝΤΕΟ

Εισακούστε με, θεοί που κρατάτε τα πηδάλια της ιερής σοφίας και, ανάβοντας πυρ στις ψυχές των μερόπων ανθρώπων, τις κάνετε να αφήσουν τη σκοτεινή κρυψώνα και, αφού καθαρθούν μέσω των άρρητων τελετών των ύμνων, τις έλκετε προς τους αθανάτους. 

Εισακούστε με, μεγάλοι σωτήρες, διαλύστε την ομίχλη και χαρίστε μου αγνό φως από τα ιερά βιβλία, προκειμένου να αναγνωρίζω καλά άμβροτο θεό και άνθρωπο. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΕΙΣ ΜΟΥΣΑΣ

«Υμνούμε, υμνούμε το φώς που ανυψώνει τους μέροπες ανθρώπους, τις εννέα λαμπρόφωνες θυγατέρες του μεγάλου Διός, οι οποίες τις ψυχές που περιπλανώνται στα βάθη της ζωής τις απάλλαξαν από τις αφόρητες γηγενείς οδύνες μέσω των άχραντων τελετών οι οποίες παραδίδονται από τα βιβλία που αφυπνίζουν τον νου, και τις δίδαξαν να σπεύδουν να ακολουθήσουν τα ίχνη που οδηγούν πάνω από τα βαθιά χάσματα της λήθης και καθαρές να φτάσουν στο σύννομο άστρο τους, από όπου απομακρύνθηκαν όταν κατέπεσαν στο ακρωτήρι της γένεσης, ξετρελαμένες για τους κλήρους της ύλης.

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΕΙΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Υμνούμε την πολυώνυμη σειρά της Αφρογέννητης και τη μεγάλη βασιλική πηγή από όπου αναβλάστησαν όλοι οι αθάνατοι φτερωτοί Έρωτες, εκ των οποίων[1] άλλοι σημαδεύουν τις ψυχές με νοητικά βέλη, για να λάβουν αυτές τα ανυψωτικά κεντρίσματα των πόθων και αν επιθυμούν να δούνε τις πυροφεγγείς[2] αυλές της μητέρας τους. 

Κι άλλοι, ακολουθώντας τις σωτήριες βουλές και πρόνοιες του πατέρα, προσπαθούν να αυξήσουν με γεννήσεις τον ατελείωτο Κόσμο και εγείρουν στις ψυχές τον πόθο του επιχθόνιου βίου. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΕΙΣ ΗΛΙΟΝ

«Εισάκουσέ με, βασιλέα του νοητικού πυρός, Τιτάνα με τα χρυσά ηνία, εισάκουσέ με, χορηγέ του φωτός, βασιλέα, που ο ίδιος κρατάς το κλειδί της ζωογόνας πηγής και διοχετεύεις από ψηλά πλούσιο ρεύμα αρμονίας στους Κόσμους της ύλης.

Εισάκουσέ με. Γιατί εσύ, που βρίσκεσαι στην υπέρ του αιθέρος μεσαία έδρα και κατέχεις τον ολοφώτεινο δίσκο, την καρδιά του Κόσμου, γέμισες τα πάντα με τη δική σου πρόνοια που διεγείρει τον νου.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ - ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ - ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ!!

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.

Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης....

Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Γλαύκα Θεά των Φωτεινών και Γνωστικών Ανθρώπων
ξανθομαλλούσα όμορφη
πάνοπλη Κόρη του Θεού του Καρποφόρου Δία εσύ οδηγείς τους Έλληνες που πολεμούν με Ανδρεία με τη σοφία του Πνεύματος και με Αλεξικακία..

Αυτοί κρατούν το δόρυ σου και τη βαριά σου ασπίδα έχουν το δώρο του Αετού γνωρίζουν πώς να πολεμούν ακούραστοι να προσπαθούν με μέτρο και με φρόνηση το Πυρ τους και το Ύδωρ τους να τα κρατάνε Αθάνατα με τη δική σου Αιγίδα..

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΔΙΑ (ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ)

Των Αθανάτων όλων ενδοξώτερε, πολυώνυμε
και αιώνιε Παντοκράτορα
Ζεύ, της φύσεως αρχηγέ που τα πάντα κυβερνάς με το Νόμο, χαίρε ! 

Γιατί σε εσένα πρέπει να απευθύνονται όλοι οι θνητοί. 

Γιατί από εσένα βαστάει η γενιά μας και εσύ είσαι που εδώρισες τη λαλιά μόνο σε εμάς από όσα θνητά ζούν και κινούνται επάνω στη γή μας. 

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΕΛΑΣΓΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

“Δεν προήρχοντο από το σπέρμα, αλλά αντιθέτως το σπέρμα προήλθε από αυτούς» .
(Αριστοτέλης: Μετά τα Φυσικά, 7,30)

“Είναι φυτά τ’ ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά“.(Πλάτωνας Τίμαιος 23 d – e).

Για την δημιουργία και τη λειτουργία του κόσμου, ο Αριστοτέλης θεμελιώνει την δική του επιστημονική άποψηκαι υποστηρίζει το αιώνιον «γίγνεσθαι».

Δεν έχουμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε την ύλη χωρίς μορφή, ούτε τη μορφή χωρίς ύλη. Η σχέση ύλης – μορφής είναι άμεση. Η ύλη είναι τόσο αγέννητη όσο και η μορφή. Και τα δύο είναι αιώνια.

ΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ-ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ..ΕΝΑΣ ΠΑΡΩΝ - ΑΠΩΝ.

Είμαστ' οι άνεργοι και οι άχαροι,και της ζωής είμαστ' εμείς οι καταλαλητάδες,
για να πατάμε και να σβήνουμε είμαστε
τα ωραία και τ' αληθινά, τ' άνθια και τις λαμπάδες.

Τον ήλιο και τα ηλιόχαρα οχτρευόμαστε,και τις αγάπες της καρδιάς και του παιδιού τα γέλια,με νεκροσάβανο σκεπάζουμετο Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά Βαγγέλια.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΙΚΟ ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝ + BINTEO

Τον μακρορίχτη Απόλλωνα δε θα ξεχνώ, θα ψάλλω,
που τρέμουν μπρος του οι θεοί, στο Δία σαν πηγαίνει.

Όλοι του προσηκώνονται καθώς κοντά τους φτάνει,
όταν τα λαμπρά τόξα του αρχίζει να τεντώνει...

Σένα τον πολυύμνητο πως να υμνήσω τώρα:

Ψάλλουν ύμνους για χάρη σου Απόλλωνα, παντού στον κόσμο...

ΑΡΗ ΠΟΛΕΜΙΚΕ ΧΑΙΡΕ!

Τιμημένε «νόμιμε» γιέ, του Δία και της Ήρας, που πατέρας είσαι του Φόβου...

Bροντόφωνε, σιδεροχέρι, εκπορθητή ορμητικέ... που όπλα φονικά κραδαίνεις...
και που κανένας δε σε ξεπερνά στη μάχη και τη σφαγή!

Εσύ, που ναούς δεν έχεις στις πόλεις... αλλά Τρόπαια στήνεις στα πεδία των μαχών...και που βωμούς δεν κατέχεις... αλλά σε στοιβαγμένα σώματα σκοτωμένων ανάβεις την πυρά σου. 

ΕΣΤΙΑ ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΑ

Εστία, αγνή παρθένα, Χαίρε!

Eσύ είσαι που, πρώτη στις τιμές όρισε, ο Δίας
όχι μόνο γιατί, πιστή, του στάθηκες στα δύσκολα...
αλλά και γιατί όντος, κόρη πρωτότοκη είσαι, της Ρέας και του Κρόνο.

Eσύ, πριν αυτός γεννηθεί, πρώτη εκδηλώθηκες στο Σύμπαν.

ΗΦΑΙΣΤΕ ΘΕΕ ΣΙΔΗΡΟΥΡΓΕ ΣΦΥΡΗΛΑΤΙΣΕ ΜΑΣ

Ήφαιστε, γιέ του Δία και της Ήρας αποδιοπομπαίε και αποσυνάγωγε. Θεέ, που αντί του Ολύμπου, τα φοβερά ηφαίστεια, σου πρέπουν για κατοικία, που αντί για καθαρά παλάτια, τα καπνισμένα εργαστήρια των σιδηρουργών αγαπάς και αντί τρυφερά τραγούδια Νυμφών, εκκωφαντικά κτυπήματα σφυριών κι αμονιών βογκητά και φυσερών φυσήματα και τσίριγμα φλογών σε διασκεδάζουν... 

ΔΙΟΝΥΣΕ ΠΡΩΤΟΓΟΝΕ ΤΡΙΤΟΓΕΝΝΗΤΕ

Xαίρε Διόνυσε - ευλογημένε γιε του Δία και της άτυχης Σεμέλης - εγγονέ του Κάδμου, που την επτά πύλη Θήβα έχεις για πατρίδα, αλλά στη Nύσσα μεγάλωσες και αντρειώθηκες από Νύμφες... που από την κοιλιά της μάνα σου βγήκες (πρώτη γέννα)... και στο μηρό του Δία μπήκες (δεύτερη γέννα)... που φρικτά κομματιάστηκες από τους Tιτάνες και όμως θεϊκά ξανά ενώθηκες (τρίτη γέννα)... «Γιε θεϊκέ» - πολυταξιδεμένε - που σε Ευρώπη και Αίγυπτο περπάτησες... και ως την Ινδία έφτασες κατακτητής...

ΑΔΗ ΚΡΟΝΙΔΙ ΤΡΙΑΔΙΚΕ ΧΑΙΡΕ!

Θεέ τριαδικέ, ισάδελφε του Δία και του Ποσειδώνα.

Κρονίδι - Τιτάνα τιμημένε, που τον «Κάτω Κόσμο» εξουσιάζεις...
και που τίποτα δεν επιτρέπεις να ξεφύγει από το βασίλειο σου.

Eσύ, Θεέ - κάτοχε - παροχέα του μυστικού υπόγειου πλούτου, που για υποταχτικούς σου έχεις τον Κέρβερο και τον Χάροντα και που, με «Νερό της Λήθης» κερνάς, πλούσια τους επισκέπτες σου...

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΡΟΦΟΔΟΤΡΑ

Eσύ που, το πολύβουο σμάρι των ανθρώπων θρέφεις αγόγγυστα...
που όλη τη φύση αναγεννάς... και που τίποτα νεκρό δεν υπάρχει μέσα σου.
Εσύ που είσαι η ζωή, γιατί στα σπλάχνα σου φυλάσσεις ανέπαφο κάθε καρπό... 

Θεϊκή μήτρα των πάντων, πολύκαρπη, πολύμορφη και πολύτροπή.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΚΡΟΝΙΔΙ...ΧΑΙΡΕ!

Θεέ τριαδικέ, ισάδελφε του Δία και του Άδη.

Κρονίδι - Τιτάνα τιμημένε, που τα ύδατα εξουσιάζεις... και που τίποτα δεν φεύγει πέρα από την οργή, ή την εύνοιά σου.

Eσύ, Θεέ-προστάτη των θαλασσινών περαμάτων, που τον Ωκεανό, και τα Πελάγη, και τους Ποταμούς διατάσειςκαι που τα υδάτινα ρεύματα ρυθμίζεις και διαφεντεύεις.