Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας όπου είχε καταφύγει η μητέρα του Ζαμπία μετά το θάνατο του συζύγου της Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη, για να γλιτώσει από την καταδίωξη των Τούρκων.
Μέχρι τα 15 του χρόνια έζησε στην Αλωνίσταινα κοντά στους θείους του Κοτσακαίους.
Έπειτα όμως εγκατέλειψε τους δικούς του και μπήκε σε ένα σώμα αρματολών του Λιονταριού.
Έπειτα όμως εγκατέλειψε τους δικούς του και μπήκε σε ένα σώμα αρματολών του Λιονταριού.
Στα 20 χρόνια του παντρεύτηκε την Κατερίνα Καρούσου, κόρη προεστού του Λιονταριού, και εγκαταστάθηκε εκεί, όχι όμως για πολύ. Οι επιθέσεις των Τούρκων τον έκαναν να είναι πότε αρματολός και πότε κλέφτης.
Αλλά τις πρώτες σπουδαίες μάχες του με τους Τούρκους τις έδωσε το 1792 βοηθώντας τον Ανδρέα Ανδρούτσο και τους άντρες του να περάσουν στη Στερεά.
Τελικά, έπειτα από πολλούς διωγμούς των Τούρκων κατέφυγε στη Ζάκυνθο, η οποία ανήκε τότε στην Ιόνια πολιτεία. Εκεί ο Ρώσος διοικητής Αντρέμπ του πρόσφερε βοήθεια, με τον όρο να πάρει μέρος στον αγώνα κατά της Γαλλίας. Ο όρος αυτός όμως δεν του άρεσε και αρνήθηκε. Γύρισε στη Μάνη και αγωνίστηκε ως κλέφτης.
Αλλά τότε έγινε ο αφορισμός των κλεφτών από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε' και ο αφανισμός όλων σχεδόν των Κολοκοτρωναίων, από προδοσία των καλόγερων του μοναστηριού της Παναγίας των Αιμιαλών (1806).
Μετά την κήρυξη του ρωσοτουρκικού πολέμου συνεννοήθηκε με τους άλλους αρματολούς και συγκρότησαν τον πρώτο πολεμικό στόλο, ο οποίος αποτελούνταν από 70 πλοία, και με τη δράση του έκανε πολλές καταστροφές στους Τούρκους από το 1806 μέχρι το 1808, οπότε αναγκάστηκε με τη μεσολάβηση του πατριαρχείου να σταματήσει τη δράση του.
Τότε ο Κολοκοτρώνης συνεννοήθηκε με το φίλο του Αλή Φαρμάκη για την απελευθέρωση της Πελοποννήσου, αλλά τα σχέδιά τους ματαιώθηκαν με την αγγλική κυριαρχία στα Επτάνησα (1809) και την άρνηση των Άγγλων να υποστηρίξουν το κίνημα.
Το 1810 ο Κολοκοτρώνης μπήκε, με το βαθμό του λοχαγού, στο ελληνικό σώμα που καταρτίστηκε από τους Άγγλους και με τη γενναιότητα που έδειξε στις επιχειρήσεις κατά των Γάλλων της Λευκάδας προάχθηκε σε ταγματάρχης. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και αφού κατήχησε και άλλους πολλούς σε αυτή, έφυγε, αρχές του 1821, από τη Ζάκυνθο και ντυμένος καλόγερος ήρθε στην Πελοπόννησο, με σκοπό να την ξεσηκώσει. Ήταν τότε 51 χρονών.
Μόλις έφτασε στην Πελοπόννησο ο Κολοκοτρώνης, άρχισε αμέσως τη δράση του και όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση, είχε αρκετές επιτυχίες.
Μόλις έφτασε στην Πελοπόννησο ο Κολοκοτρώνης, άρχισε αμέσως τη δράση του και όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση, είχε αρκετές επιτυχίες.
Στις 23 Μαρτίου του 1821 πέτυχε, με τον Πετρόμπεη και τους Μανιάτες, την κατάληψη της Καλαμάτας, στις 12-13 Μαΐου τη νίκη στο Βαλτέτσι, στις 26 Σεπτεμβρίου την άλωση της Τρίπολης.
Η πρώτη ελληνική κυβέρνηση τον διόρισε τότε στρατηγό.
Και ενώ επιχειρούσε ο Κολοκοτρώνης την πολιορκία της Πάτρας, έφτασε στην Πελοπόννησο ο Δράμαλης με τη στρατιά του.
Ο Κολοκοτρώνης έλυσε την πολιορκία της Πάτρας και κυρίεψε τα στενά των Δερβενακίων. Όταν ο Δράμαλης, αποκλεισμένος στην αργολική πεδιάδα, αναγκάστηκε, για να ξεφύγει, να περάσει με το στρατό του από τα Δερβενάκια, ο Κολοκοτρώνης τον χτύπησε και τον κατέστρεψε (25-27 Ιουλίου 1822). Ελάχιστοι ξέφυγαν. Μετά από αυτή την περίλαμπρη νίκη ο Κολοκοτρώνης ανακηρύχθηκε αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου.
http://www.fourtounis.gr/xydias/02.html
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου