Γεννήθηκε στα Ψαρά το 1793 (σύμφωνα με τα επίσημα ναυτικά μητρώα το 1795).
Ο πατέρας του ονομαζόταν Μικές και τα δύο άλλα αδέλφια του Αναγνώστης και Γεώργιος.
Έμεινε νωρίς ορφανός και στην αρχή δούλεψε στο καράβι του θείου του Δημήτρη Βουρέκα, βοηθώντας στη μεταφορά των προσφύγων Σουλιωτών από την Πάργα στη Λευκάδα.
Το 1810 έγινε κυβερνήτης εμπορικού πλοίου. Το 1817 παντρεύτηκε τη Δέσποινα Μανιάτη από τα Ψαρά, με την οποία απέκτησε εφτά παιδιά.
Όταν βρισκόταν στην Οδησσό έμαθε για την επανάσταση στη Μολδαβία και βιάστηκε να γυρίσει στα Ψαρά για να αφιερωθεί στον Αγώνα.
Κατατάχθηκε στο μικρό στόλο του φίλου του Νικολή Αποστόλη και άρχισε να εκπαιδεύεται στα πυρπολικά επηρεασμένος από το ηρωικό κατόρθωμα του Παπανικολή στην Ερεσό το Μάη του 1821.
Έτσι έγινε ένας από τους ικανότερους μπουρλοτιέρηδες. Τη νύχτα της 6 Ιουνίου του 1822, μαζί με το πυρπολικό του Πιπίνου, πλησίασε τη ναυαρχίδα του Καπουδάν πασά Καρά Αλή, που ήταν αραγμένη στο λιμάνι της Χίου.
Επειδή οι Τούρκοι γιόρταζαν το ραμαζάνι, κατάφερε να πλησιάσει απαρατήρητος, να κολλήσει το πυρπολικό του στα πλευρά του τουρκικού πολεμικού και να βάλει φωτιά.
Η ναυαρχίδα βυθίστηκε με όλο της το πλήρωμα, γύρω στους δύο χιλιάδες άντρες, ενώ η γενναία αυτή πράξη του Κανάρη ενθουσίασε τους Φιλέλληνες.
Στις 28 Οκτωβρίου 1822 ανατίναξε τη ναυαρχίδα «Ριάλα Γεμισί» που βρισκόταν στο στενό ανάμεσα Τενέδου και Τρωάδας και προκάλεσε το θάνατο του ναύαρχου Κακλαμάν Μεχμέτ πασά και 800 μελών του πληρώματος. Ο υπόλοιπος στόλος κρύφτηκε αμέσως στα Δαρδανέλια.
Τον Αύγουστο του 1824 έκαψε τουρκική φρεγάδα κοντά στη Σάμο, όπου σκοτώθηκαν 600 άντρες, ενώ μετά από λίγο πυρπόλησε μια κορβέτα στη Μυτιλήνη, παίρνοντας έτσι εκδίκηση για την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών.
Τον Αύγουστο του 1824 έκαψε τουρκική φρεγάδα κοντά στη Σάμο, όπου σκοτώθηκαν 600 άντρες, ενώ μετά από λίγο πυρπόλησε μια κορβέτα στη Μυτιλήνη, παίρνοντας έτσι εκδίκηση για την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών.
Λίγο αργότερα πήρε μέρος σε μια από τις τολμηρότερες επιχειρήσεις του Αγώνα: την πυρπόληση του αιγυπτιακού στόλου στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας.
Ύψωσε ρωσική σημαία και μπήκε στο λιμάνι μόνος χωρίς τους συνοδούς του εγχειρήματος, Κριεζή, Βώκο και Μπούτη.
Βρίσκονταν εκεί γύρω στα 60 πολεμικά πλοία και τριπλάσια φορτηγά έτοιμα να μεταφέρουν στρατό στην Ελλάδα.
Σταμάτησε όμως ο ευνοϊκός άνεμος και επειδή οι κινήσεις του προκάλεσαν υποψίες, αναγκάστηκε να βάλει πρόωρα φωτιά στο πυρπολικό του και να φύγει χωρίς να πετύχει ο σκοπός.
Το τόλμημα όμως αυτό εμψύχωσε τους αγωνιζόμενους Έλληνες και τράβηξε το ενδιαφέρον και το θαυμασμό των ξένων.
Το 1827 ήταν αντιπρόσωπος των Ψαρών στην εθνική συνέλευση της Τροιζήνας και το 1828 φρούραρχος Μονεμβασιάς.
Το 1827 ήταν αντιπρόσωπος των Ψαρών στην εθνική συνέλευση της Τροιζήνας και το 1828 φρούραρχος Μονεμβασιάς.
Στα 1831 στάλθηκε από τον Καποδίστρια για την καταστολή της ανταρσίας στην Ύδρα και Πόρο. Βαθιά θλιμμένος από το θάνατο του Καποδίστρια αποσύρθηκε στην Ερμούπολη και ιδιώτευε.
Όταν ο Όθωνας έγινε βασιλιάς ανακλήθηκε στην υπηρεσία και έφτασε ως το βαθμό του υποναύαρχου. Έγινε γερουσιαστής, το 1843 υπουργός και για λίγο πρόεδρος στην κυβέρνηση του Ανδρέα Μεταξά. Το 1848 έγινε πρωθυπουργός και το Μάη του 1854 υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Μαυροκορδάτου.
Μετά το 1858, γύρω από τον Κανάρη δημιουργήθηκε κύκλος φιλελεύθερων οπαδών, κυρίως νέων, οι οποίοι δε συμπαθούσαν τον Όθωνα. Ο βασιλιάς θέλοντας να εκμεταλλευτεί τη δημοτικότητα του Κανάρη, του ανέθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης (1862).
Μετά το 1858, γύρω από τον Κανάρη δημιουργήθηκε κύκλος φιλελεύθερων οπαδών, κυρίως νέων, οι οποίοι δε συμπαθούσαν τον Όθωνα. Ο βασιλιάς θέλοντας να εκμεταλλευτεί τη δημοτικότητα του Κανάρη, του ανέθεσε το σχηματισμό κυβέρνησης (1862).
Εκείνος όμως κατέθεσε τη βασιλική εντολή, επειδή ο Όθωνας δε δεχόταν τα πρόσωπα που του πρότεινε ως υπουργούς.
Τον Οκτώβριο του 1862, μετά την έξωση του βασιλιά, ο Κανάρης έγινε μέλος της τριανδρίας, μαζί με τους Βούλγαρη και Μπενιζέλο Ρούφο, η οποία το Μάη του 1863 πήγε στην Κοπεγχάγη για να προσφέρει το στέμμα της Ελλάδας στο δεύτερο γιο του βασιλιά Χριστιανού, Γεώργιο Α΄. Κατόπιν ανέλαβε υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Ρούφου και πρωθυπουργός από το Μάρτιο του 1864 ως το Μάρτιο του 1865.
Τον Οκτώβριο του 1862, μετά την έξωση του βασιλιά, ο Κανάρης έγινε μέλος της τριανδρίας, μαζί με τους Βούλγαρη και Μπενιζέλο Ρούφο, η οποία το Μάη του 1863 πήγε στην Κοπεγχάγη για να προσφέρει το στέμμα της Ελλάδας στο δεύτερο γιο του βασιλιά Χριστιανού, Γεώργιο Α΄. Κατόπιν ανέλαβε υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Ρούφου και πρωθυπουργός από το Μάρτιο του 1864 ως το Μάρτιο του 1865.
Τότε αποσύρθηκε από την πολιτική και έζησε ως ιδιώτης στο σπίτι του στην Κυψέλη. Το Μάη του 1877, εξαιτίας του ρωσοτουρκικού πολέμου, ανέλαβε πρόεδρος οικουμενικής κυβέρνησης.
Πέθανε σε βαθιά γεράματα στις 2 Σεπτεμβρίου 1877. Κοντά στο σπίτι του σώζεται το εκκλησάκι του οποίου κτίτορες ήταν αυτός και η αγαπημένη του γυναίκα Δέσποινα.
Πέθανε σε βαθιά γεράματα στις 2 Σεπτεμβρίου 1877. Κοντά στο σπίτι του σώζεται το εκκλησάκι του οποίου κτίτορες ήταν αυτός και η αγαπημένη του γυναίκα Δέσποινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου